Monday, October 27, 2008

Πυρετός το Σαββατοκύριακο

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Δεν την παλεύω που λέγαμε και στο στρατό. Από την Τετάρτη χάλια είμαι. Χάλια.. ε οκ δεν ψοφάω κιόλας - δυστυχώς για κάποιους και κάποιες- αλλά οκ, θα μπορούσα να είμαι και πολύ καλύτερα.
Κατ'αρχήν ο λαιμός μου ακόμα αρνείται να συνεργαστεί και να μιλήσει με ανθρώπινη φωνή. Με τη φωνή που έχω τώρα, δυό φίλες μου μου έχουν δηλώσει πως από το τηλέφωνο ρίχνω άνετα και τη Μπελλούτσι (υποννοώντας πως live δε ρίχνω ούτε παραπληγική σεξουαλικά στερημένη ιγκουάνα) αν και λέει είναι λίγο απειλητική ενίοτε -όχι η Μπελλούτσι, η φωνή μου. Προφανώς και είναι απειλητική αγάπη μου, τόσες μέρες με το γρέζι στο λαιμό, νισάφι πια..
Πήγα και την Παρασκευή με τον Λαλάκη (τον Humma Kavula δλδ...) για ρακόμελα στο Τσιτσιμπίρδι στου Ζωγράφου, μπας και μου στρώσει ο λαιμός. Ρωτήστε τον. 3 250αρια ήπια. Και όχι μόνο δεν την άκουσα. Αλλά ούτε ο λαιμός μου έστρωσε. Καλά ήταν και ρακόμελο χάλια εδώ που τα λέμε.. να μην πω τι θύμιζε στο χρώμα γιατί είναι και πρωί και με διαβάζουν και κυρίες.Τίποτα και από κει. Τα πήραμε και ομαδικώς στο Τσιτσιμπίρδι δε, με την χαζομάρα του κόσμου (για τριςχιλιοστή φορά ομολογώ). Εκεί πέρα που λέτε, στο μαγαζί, έχει τη συνήθεια ο κόσμος να γράφει στους τοίχοι. Τίγκα στην αττάκα. Του στυλ "αχ εξεταστική δεν την παλεύουμε", "το πήρα κουφάλες το πτυχίο", "Η Ελενίτσα είναι κούκλα όταν τα χώνει" (δεν έλεγε κούκλα, κάτι άλλο έλεγε αλλά αυτολογοκρίνομαι) και γενικά κάτι τέτοια χαριτωμένα. Και ανάμεσα σε όλα τα μηνυματάκια για γκομενάκια καψουρεμένα ή καψουρεύσιμα, για εξεταστικές άπατες για αγάπες και λουλούδια και ξύδια και ξενύχτια και παρέες κλπ, σκάνε μύτη και οι δύο μαλάκες. Ο ένας "ΠΑΣΟΚ για πάντα", ο άλλος "Ο μονος δρόμος είναι η ανυπακοή - KKE" κλπ κλπ κλπ.. Ρε παιδιά, ρε αλάνια, ρε ζώα, πήγατε με την παρέα σας σε φοιτητομάγαζο να φάτε και να πιείτε και το μοναδικό έξυπνο που κατέβασε η κούτρα σας να γράψετε στον τοίχο ήταν ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ; Πόσο καμμένοι είστε δηλαδή; Κανα κοριτσάκι δεν είχατε στην παρέα να της γράψετε κανα στιχάκι; (πιάνει, ακούστε τον παλιό). Ή έστω και αν δεν είχατε κοριτσάκι στην παρέα και είχατε βγει οι μπάκουροι, δε ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ κανα κοριτσάκι να της γράψετε έστω και εν απουσία της κανα στιχάκι στον τοίχο; Έστω κανα "Αχ βαχ Αντιγονάκι".. Έστω κανα χυδαιο του στυλ "Βάσω θέλω να στο μπάσσο" (Η ανορθογραφία επίτηδες, μη βγει κανείς και πει οτι δεν ξέρω να κλίνω ρήματα..:p). Τίποτα εκεί οι κολλημένοι. Δε λέω ρε φιλαράκι στα 20 που είσαι, είναι λογικό να έχεις και την ιδεολογία σου, να θες να σώσεις λίγο τον κόσμο και τα λοιπά. Νταξ. Αλλά πραγματικά το πρώτο πράμα που σου ρχεται στο μυαλό να γράψεις στον τοίχο μιας ταβέρνας είναι για ανυπακοή και το ΚΚΕ; Τι διάολο τους ποτίζουν εκεί μέσα ρε διάολε τσ’απολειμάρες τους και γίνονται έτσι;.. παπαππαπα...Σύντροφοι χουφτώστε καμιά συντρόφισσα γιατί χανόμαστε!!!!
Πάει και η Παρασκευή.. Το Σάββατο ξαναβγήκα με Λαλάκη και πήγαμε Γκάζι όπου και ήμουν στο τσακ για ένα διάστημα να τα παρατήσω και να τρέχω να βρω νοσοκομείο καθότι άρχισε να με πονάει αρκετά έντονα το αυτί μου... Για κάποιο περίεργο λόγο στην τρίτη μπύρα μου πέρασε ως δια μαγείας. Καλή φάση. Ξεκινήσαμε απο το Tapas Bar και καταλήξαμε Hoxton. Απογοητεύτηκα από τον εαυτό μου. Είχα όρεξη για γνωριμίες και δε μου βγήκε κουβέντα. Ναι, κιότεψα. Τι να κάνω ρε, συμβαίνει και στους καλύτερους και δεν είμαι καν από τους καλούς! Επίσης αποφάσισα πως αυτή την περίοδο μάλλον μου ταιριάζουν οι ξανθιές -όλως παραδόξως... Ήταν μια στο Hoxton...το κέρατό μου το τράγιο, δεν είχα πιεί αρκετά. Πόναγε και το αυτί, με πιάσαν και οι ντροπές άστα να παν στον Σεϊτάν...δεν πειράζει όμως, είμαι σε καλό δρόμο.
Χτές πάλι το ριξα στο Μοναστηράκι για καφεδιά και κεμπάπ. Καλά περάσαμε πάλι. Πρέπει να κόψω το φαϊ γιατί πως θα κάνω σκι τα Χριστούγεννα άμα έχω γίνει σα μπόγος!Φταίνε όμως και τα φάρμακα που παίρνω για το λαιμό, μου ανοίγουν την όρεξη.. Και απο νοσοκόμα τίποτα. Ντροπή! :P

Thursday, October 16, 2008

Μπλογκοπαίχνιδο - Το υπερΒιογραφικό

Α. Διαβάστε πρώτα το Κάτω τα χέρια από το Βασιλάκο στης Ντίβας. Ακολουθήστε και το link για τα βιογραφικά
B. Πηγαίντε στο blog σας και γράψτε αντίστοιχης μορφής βιογραφικό.
Γ. Καλέστε κατά προτίμηση 5 άτομα να το κάνουν και αυτοί. (το 5 είναι συμβολικό, όσα και τα δάχτυλα της μούτζας)..
Ξεκινάμε :
Κουρκουρίκουλουμ Βίταε
Όνομα : Εσταρινάκης
Επώνυμο : Ουδείς σταρ που σέβεται τον εαυτό του δεν έχει επώνυμο
Γεννήθηκα στην Αθήνα, στην Κατεχάκη. Περνώντας τα φανάρια της Κηφισίας και ανηφορίζοντας, αριστερά. Ιούνιος ήταν θυμάμαι, πρωί πρωί. Είμαι και εφταμηνίτικο και ευαίσθητο αγόρι. Μετά πήγα νήπιο όπου και εκεί ανεκάλυψα την ανώτερη πνευματική μου στάθμη συγκριτικά με τους ημινεάντερταλ κάφρους που με περιτριγύριζαν. Πολλοί από αυτούς δε, δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα το πνευματικό στάδιο του "κολλάω τσόφλια από φυστίκια Αιγίνης πάνω σε ένα σχεδιάγραμμα περιστεριού ως σουρρεαλιστικά φτερά" . Μετά πήγα και Δημοτικό. Οι συμμαθητές μου εκεί πέρα παρέμειναν επί σειρά ετών στο "Λόλα να ένα μήλο" ενώ εγώ ξύπνησα νωρίς και πήγα στο "Βασούλα να ο φισφιρίγκος". Το σωτήριο έτος 1986 απέκτησα το πρώτο μου γκομπιούτερεζ, έναν Amstrad 6128, με έγχρωμη οθόνη και ντισκ ντράιβ, ουχί την μπανάλ κασσέτα που μέχρι τότε είχαν όλοι. Αρίστευσα στο Afterburner, το Saboteur και το Ikari warriors, και έφτιαξα το πρώτο μου παιχνίδι σε Basic to 1988. To παιχνίδι ήταν μια εξομοίωση εξομοίωσης ξυλικιού, όπου δύο τελείες χτυπούσαν μετά μανίας άλλες δύο τελείες που προσπαθούσαν να την κάνουν αγωνιωδώς. Είχα και 8μπιτο χρώμα (άσπρο, μαύρο και 6 αποχρώσεις του γκρί :p) και μονόμπιτο ήχο (μπλιπ-οχι μπλιπ). Το κακό από όλη αυτή την κομπιουτεροενασχόληση ήταν ότι έβαλα γυαλιά και έβγαλα σπυράκια. Έτρωγα πολλά γαριδάκια, έπινα καφέδες και δεν είχα γκόμενα. Μετά πήγα γυμνάσιο όπου τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ήμουν ο περίγελος του σχολείου επειδή τόλμησα να καταλάβω το πυθαγόρειο θεώρημα και έπαιζα την παραγοντοποίηση στα δάχτυλα. Στο Λύκειο είχα περισσότερα σπυράκια και μεγαλύτερη μυωπία, αλλά βρήκα επιτέλους γκόμενα, επειδή είχα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα θεατρικό του σχολείου και για κανα χρόνο ήμουν ποπιουλαρ αν και αντιπαθέστατος. Απολύθηκα από το Λύκειο με τον χαμηλότερο βαθμό μου έβερ,18, επειδή έδωσα λευκή κόλλα στις εξετάσεις στη φιλοσοφία. Ζήτω που χεστήκαμε δηλαδή. Μετά σπούδασα σε γνωστό ευαγές ίδρυμα των Βαλκανίων. Εκεί επιδόθηκα μανιωδώς σε σπόρ όπως το φραπελίκι (αραλίκι + φραπές), η γευσιγνωσία οινοπνευματωδών, στην οποία ειδικεύτηκα εις ρετσίνας και Σίβας και ο κνησμός βουβωνικής χώρας. Αποφοίτησα μετά βαϊων και κλάδων από το πανεπιστήμιο και η μαμά ήταν πολύ συγκινημένη στην ορκομωσία μου,γιατί με είδε να μιλάω για πρώτη φορά με γκόμενα και χάρηκε που ο γιόκας της εκτός από σοβαρός επιστήμων μίλαγε και σε γυναίκες. Μετά τις σπουδές μου έκανα μεταπτυχιακό σε μεγάλο πανεπιστήμιο, με ειδίκευση στις κλάιεντ σέρβερ εφαρμογές χειρισμού μηχανημάτων ζαμπονοκόφτη-τυροκόφτη καθώς και στον προγκραμματισμό fpga’s για το πήξιμο τυρόγαλου. Δούλεψα σε γνωστά τυροκομεία της περιφέρειας καθώς και σε πιτσαρίες, καφετέριες και ως διαχειριστής ανακυκλώσιμου υλικού δίπλα σε γνωστό ρακοσυλλέκτη των Πετραλώνων. Μετά πήγα στρατό όπου είχα βύσμα τον μπαμπά μου και βγήκα Γιώτα4 λόγω ποδάγρας και έκανα 12 μήνες ως ιδιαίτερος οδηγός γνωστού ηγουμένου της Αττικής ο οποίος με μύησε και σε τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις όπως ηλεκπορνικές απάτες, διεκδίκηση οικοπέδων και παρασκευή βιολογικών κολλύβων για εναλλακτικές κηδείες. Απολύθηκα από το στρατό με το βαθμό του ταξίναρχου. Εκτοτε δουλεύω σε γνωστή μεγαλοεταιρεία συντάσσοντας επιστημονικά κείμενα αμφιβόλου αξίας και με κάκιστο συντακτικό, και είμαι πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Λιπάσματος Για Φίκους Μπέντζαμιν. Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με το κέρλινγκ, τη συλλογή γραμματοσήμων Μοζαμβίκης, καθώς και με την όσφρηση φρεσκοπλυμμένων στρινγκ από την απέναντι. Η γυναίκα μου επίσης είναι ...άρα και ο μπαμπάς της τρελλό μέσον για τις μέλλουσες επαγγελματικές μου επιδιώξεις. Ενδιαφερομαι μόνο για διοικητική θέση.

Μετά από αυτό το εντυπωσιακό πραγματικά βιογραφικό, καλώ να ακολουθήσουν : Ζάφοντ. Πολσεμάννεν. Πατσιούρι. Hades και Gigi Gaga Kouni Beli ή όπως αλλιώς τον λένε και αυτόν... α φυσικά και η εμπνεύστρια του μπλογκοπαίχνιδου...

Wednesday, October 15, 2008

Ο δικηγόρος του διαβόλου, μέρος 2 : Η επιστροφή του Ντέμιαν

Κατ αρχήν να πω ότι το έχουμε παρασοβαρέψει τώρα τελευταία με τα επιστημονικά και τα φιλοσοφικά και πρέπει να αλλάξουμε λίγο ύφος, έτσι να ευθυμήσουμε ρε αδερφέ. Οπότε με αφορμή δύο σκηνικά στο δρόμο, θα επιδοθώ στο αγαπημένο μου σπορ (μετά τον κοντοσουβλισμό και την άρση μπυρών και φυσικά το κοκό), τη γκρίνια. Της οποίας το copyright πηγε κάποτε να μου το πάρει ο Zaphod αλλά τώρα τελευταία ο δικαστικός μου αγών για την κατοχύρωση της Π.Ο.Π γκρίνιας που παράγω κορυφώνεται και θα νικήσω. Γκρίνιας συνέχεια λοιπόν για γενικού περιεχομένου πράγματα που με εκνευρίζουν όποτε καταφέρουν να μου αποσπάσουν την προσοχή - γιατί γενικότερα τελευταία έχω γίνει λίγο ζαμαν φου (θα το γραφα γαλλικά αλλά προτιμώ να μην ξεφτιλιστώ άλλο). Λοιπόν έχουμε και λέμε, και ξεκινάμε απο τα χτεσινοσημερινά :
1. Ξύλο με σιδερόβεργες στους οικολόγους εναλλακτικούς συμπολίτες μου που με το που περάσουν τα διόδια στην Αττική οδό πετάνε την απόδειξη στο δρόμο. Οι ίδιοι βέβαια είναι πολύ πιθανό με την πρώτη ευκαιρία να σου κάνουν κήρυγμα επειδή το αλουμινοχαρτάκι από το βούτυρο το πέταξες στα κανονικά σκουπίδια.
2. Ξύλο μετά μουσικής στον τύπο που το πρωί στην Κοκκινοπούλου, πριν τη στροφή για Γουδί, είχε παρκάρει αριστερά με αποτέλεσμα να φρακάρει το λεωφορείο μπροστά μου και να κάτσουμε εκεί πέρα κανα μισάωρο κατεβάζοντας καντήλια. Ο ίδιος τύπος βέβαια θα φωνάξει την αστυνομία να σου πάρει το αυτοκίνητο αν περιμένεις με τα αλάρμ αναμμένα έξω από το πάρκινγ της πολυκατοικίας του για 1 1/2 λεπτό.
3. Σεξ και βία στον ταβερνιάρη που σου σερβίρει τηγανιά από γκοτζίλα (νομίζετε ότι μόνο στο στρατό κυκλοφορούν αυτά ρε ζαγάρια;), τηγανισμένη σε βαρβολίνες και μετά παραπονιέται στα κανάλια ότι φταίει ο χ πολιτικός και η οικονομική του στρατηγική επειδή στο μαγαζί του πλέον δεν πατάνε ούτε οι μύγες που βόσκουν στα ψυγεία του.
4. Κατάρα και μήνυση στους απανταχού απάλευτους και ιδεολόγους άεργους που γκρινιάζουν πως δεν έχουν δουλειά, αλλά παραιτούνται από όλες τις θέσεις που έχουν με τη δικαιολογία ότι δεν αναγνωρίζουν την ταλεντάρα τους, ότι δεν αντέχουν την εξουσία του διευθυντή -γιατί είναι πολύ καλύτεροι από αυτόν βασικά-, και ότι τους βάζουν να κάνουν άλλα από αυτά που γράφει η σύμβασή τους. Όπως πχ σε σύμβαση γραμματέως που δεν έγραφε συγκεκριμένα ότι "θα φέρνεις και καφέ στον διευθυντή", πράγμα που αποτελεί και αιτία για μεγάλης κλίμακος συνδικαλιστικό επεισόδιο, μια και ως γνωστόν είναι τραγικά υποτιμητικό για μια κοτζάμ γραμματέα, ένα ανθρώπινο ον, να φτιάξει έναν καφέ.
5. Τώρα που είπα καφέ, κατάρα και μήνυση και πρόστιμο στις και στους τραγικούς τύπους που η απάντησή τους όταν το ταίρι τους τους πει "ρε μωρό θα μου φτιάξεις έναν καφέ;" είναι "να σηκωθείς να φτιάξεις μόνος/η σου, εγώ δεν είμαι καφετζής". Σιγά ρε πρίγκηπα, σιγά ρε πριγκηπέσσα. Καφέ σου ζήτησαν να φτιάξεις και μάλιστα ευγενικά. Δε σου είπαν να ανέβεις το Έβερεστ πρωτοχρονιά και με αδαμιαία περιβολή.
6. Καφέ συνέχεια. (Μισό λεπτό να πιώ γουλίτσα από τον εξαιρετικό καφέ που φτιάχνουν εδώ πάνω). Ουστ και τσαπρρρρ στους ιδιοκτήτες καφέ μπαρ που την έχουν δει ιδιοκτήτες πολυτελούς εστιατορίου στη Νέα Υόρκη, πως στρίβεις από το Central Park και πιάνεις φανάρια; δεξιά απέναντι. 175000% κέρδος ανά καφέ δεν καλύπτει απλά τα λειτουργικά σου έξοδα και τις πάγιες δαπάνες ρε παλιοκοπρίτη. Και μη μου κλαίγεσαι για την εφορία γιατί είδαμε κάτι δηλώσεις ιδιοκτητών κυριλλέ καφετεριών στην παραλία της Θεσσαλονίκης (κυκλοφόρησε σε mail) και φρίξαμε. Δήλωναν το 1/8 από αυτά που δηλώνω εγώ έτσι, ανερυθρίαστα. Και όχι, ακόμα και ο Escoffie (νομίζω έτσι γράφεται αλλά δεν βάζω και στοίχημα) να μου έφτιαχνε φραπέ, 6 ευρώ δεν θα του δινα.
7. Ένα μεγάλο ΟΞΩΩΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑ επίσης σε δύο κατηγορίες μουσικόφιλων, σε μία μάλιστα από τις οποίες ανήκω και εγώ: Πρώτον στους έλληνες χιπ χόππερζ ή όπως αλλιώς λέγονται, που ντύνονται, μιλανε και φέρονται λες και γεννήθηκαν στο Μπρονξ και όταν ήταν μικροί παίζαν στη γειτονιά με magnum 357, uzi και κουβάλαγαν desert eagles στο δημοτικό. Στις Κουκουβάουνες μεγάλωσες και σε βάφτισαν Σπυρίδωνα αγόρι μου, δε μεγάλωσες στο Χαρλεμ με πατέρα νταβατζή, μάνα πρεζάκι και με όνομα M.C Pimp! Δεύτερη κατηγορία οι μεταλλάδες που 18 χρόνια μετά το τέλος των 80's φοράνε ακόμα παπούτσια Pony με κάλτσα πετσετέ (αλήθεια, το χω απορία, ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑ PONY ΣΕ ΜΑΓΑΖΙΑ;;;), παντελόνι σωλήνα και ραφτό Manowar στο μπράτσο. Για να μη μιλήσω για το ξασμένο μαλλί-αφάνα. Ρε σεις, πάσο. Και γω τέτοια ακούω, περίπου. Αλλά το να κυκλοφορώ σα να άνοιξε το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να βγήκαν από το video clip του Crazy Train ο Ozzy και ο Roads είναι λίγο υπερβολή. Και μη μου πείτε και οι δύο κατηγορίες τα περι διαφορετικότητας, γιατί ο σκοπός δεν είναι να είμαστε διαφορετικοί στο ντύσιμο. Άλλα έχουν σημασία.
8. Ουστ και σε αυτούς που επιμένουν να τριγυρνάνε γύρω γύρω απο πλατείες με τα κωλοφτιαγμένα και το ο,τιδήποτε στη διαπασών. Μπράβο, έχεις ωραίο ηχοσύστημα αλλά το κασσετόφωνο του Yugo σου είναι φτιαγμένο το πολύ για Καζαντζίδη. Όχι για τρανς. Τουλάχιστον βγάλε λεφτά και πάρε καλύτερα ηχεία. Ή μην το κάνεις 4 το πρωί. Θα φας γλάστρα με φίκο μπέντζαμιν που θα πάει σύννεφο την άλλη φορά. Και μεις αγαπήσαμε αλλά δεν ενοχλούσμε τους γείτονές της. Απλά κάναμε απειλητικά τηλεφωνήματα σπίτι της και στείλαμε στον πατέρα της βίντεο με τις ερωτικές μας σκηνές. Πολιτισμένα πράγματα.
9. Και τέλος ένα κορυφαίο μου παράπονο και γκρίνια, το χει πει και ο Zaphod νομίζω, τουλάχιστον αν οχι στο blog, σε πριβέ κουβέντα : Ντροπή στο "ροκάδικο" που δεν παίζει Ramones! Ναι, δεν ήταν βιρτουόζοι. Ναι, τις κιθάρες τις περνάγαν για σκερπάνια. Αλλά παρ'όλα αυτά βγάζαν και γαμώ τα κομματάκια, χαρούμενα, γκαγκαγκαγκάδικα, ο,τι πρέπει για χαλάρωση με την παρεούλα με παγωμένες μπυρίτσες και χαζοκουβέντες για ωραία γκομενάκια. Άμα θέλω να προβληματιστώ, κάθομαι σπίτι και βάζω βιρτουόζους. Malmsteen, Paganini και τα λοιπά. ουφ..
πωπω γκρινια σήμερααααααααα... το φχαριστήθηκα όμως :D

Tuesday, October 14, 2008

Θα πιώ, εχτές, το φεγγάρι


Είχε εχτές ένα φεγγάρι (όχι δύο, ένα), άλλο πράμα λέμε.. Μιλάμε για βραδιά τεφαρίκι. Ο Μικρός Κθούλου (εγώ) γούσταρε απίστευτα. Τον έπιασαν οι καλοσύνες του και οι ενδοσκοπήσεις του.
Οπότε, πήρε το ποτάκι του, βγήκε έξω -το δάγκωσε το πλοκάμι ελαφρώς- , άραξε σε κάτι κατσάβραχα σε παραλία και έβαλε μουσικούλα στο μαπατρία κινητό τελευταίας τεχνολογίας (για την ακρίβεια προτελευταίας, γιατί είναι προπέρσινο).. Αυτό θα πει ηρεμία ρε...
Άσε που μου κατέβηκαν κάτι καλές ιδέες..
Πάρτε και μερικά κομμάτια από το χθεσινοβραδινό πλεϊλίστ.








Μιλάμε για κουλτούρα όχι αστεία...
Καλημέρα

Friday, October 10, 2008

Zeitgeist και ξανά Zeitgeist και κάτι άλλα



Λοιπόν,για να τα έχουμε όλα μαζί, συγκεντρωτικά
Zeitgeist Movie site Zeitgeist ελληνικά
Zeitgeist Addendum
Torrent για το πρώτο zeitgeist
EMBEDDED KAI TA ΔΥΟ :

Το πρώτο :


Tο δεύτερο :
Αξίζει να δείτε :
Moore και οπλοχρησία (Bowling for Columbine) torrent

What the BLEEP down the rabbit hole
Αυτά προς το παρόν. Καλημέρα

Thursday, October 09, 2008

O δικηγόρος του διαβόλου

Λοιπόν παιδιά, έχω την εντύπωση πως άμα γράψω αυτά που έχω στο μυαλό μου θα φάω πολύ μπινελίκι. Αλλά θα τα γράψω γιατί έτσι γουστάρω. Σε όλες τις κουβέντες που κάνω, προσπαθώ να κρατάω μια ισορροπία. Ειδικά στις πολιτικές κουβέντες. Και πάντα επαναλαμβάνω όπου σταθώ και όπου βρεθώ, πως υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό ατομική ευθύνη για πολλά πράγματα κλπ κλπ και πως όλοι θέλουμε να αλλάξει όλος ο κόσμος, αλλά κανείς δε θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Για αυτά μου τα κολλήματα συχνά χαρακτηρίζομαι ως "αντεαποδωρεμαλακα" αλλα τουλάχιστον έχω το θάρρος της γνώμης μου.Μπορεί και να μαι και μαλακάκος βέβαια, αλλά δε βαριέσαι, δε θα ξεμείνω ποτέ από παρέα τουλάχιστον..
Επίσης μερικές φορές παρεξηγούμαι ως κομματικό στέλεχος του απο δώ, του απο κει, του παραπέρα. Και μερικές φορές με αλλάζουν και παράταξη κατά τη διάρκεια της ίδιας κουβέντας. Ιδεολογικά προφανώς και ανήκω κάπου. Αλλά στις μαλακίες τους τους κατεβάζω Παναγίες, δεν τους δικαιολογώ. Και ρωτήστε και το Zaphod.. τεσπα..Επίσης να πω ότι τα παρακάτω που θα γράψω δεν λαμβάνουν υπόψην τους τίμιους και συνεπείς εργαζόμενους κλπ κλπ κλπ.. μιλάω για τα λαμόγια ανάμεσά μας. - Που ψιλιάζομαι ότι είναι περισσότερα από τους άλλους στατιστικά..-Και τονίζω και το ξανατονίζω. Μην μου πειτε στα σχολια άλλα ντ’άλλων.. Οπότε παίρνω βαθιά ανάσα και αρχίζω και χώνω για :
1. Την Ολυμπιακή Να σας πω ρε αλάνια της Ολυμπιακής. Γιατί ζητάτε τη συμπαράστασή μου τώρα, εμού του απλού έλληνα πολίτη. Ε; E; Μήπως τη ζητάτε επειδή τις 4 φορές που έχω πετάξει στη ζωή μου με την Ολυμπιακή με εξυπηρετήσατε παρά τις αντίξοες συνθήκες; Ή μήπως ζητάτε την υποστήριξή μου επειδή στις 4 φορές είχαμε 2 ματαιώσεις και 2 6ωρες καθυστερήσεις, κατά τις οποίες οι συνδικαλιστάρες σας μας αντιμετώπιζαν με ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ειρωνία και γραψαρχιδισμό; Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια κυρία υπάλληλο, 45αρα, κατάξανθη, πολύ καλοβαλμένη, πολύ έτσι ντίβα στυλ. Εγώ τότε τελείωνα τη σχολή και ήθελα να ανέβω Θεσσαλονίκη γιατί την επόμενη το πρωί έδινα μάθημα. Λοιπόν όταν ρώτησα την κυρία εκεί πέρα, μου είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο "είσαι πολύ μικρός για να βιάζεσαι". Μετά που άρχισα να γίνομαι μικρός μεν, αγενής δε, μου είπαν μέσες άκρες να κάτσω στα αυγά μου για να μην έχουμε άλλα.. Γιατί λοιπόν εγώ, τώρα να υποστηρίξω ένα μάτσο επί 20ετία και βάλε κρατικοδίαιτα κομματικά ημιστελέχη, που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια και έκλεβαν τα κρασιά και τους σολωμούς από τις αποθήκες της Olympic Catering και έκαναν τραπεζώματα στα σπιτια τους. Το χουμε δει και αυτο.. Κάποτε λέει, αεροσυνοδός ήταν επάγγελμα με τρελλό πρεστίζ. Παίρναν τρελλά λεφτά (μισθούς καθηγητή πανεπιστημίου λέμε και τέτοια), τα άπειρα μπόνους, κλπ κλπ κλπ κλπ.. Και ο σολωμός σολωμός.. Και η ταλαιπωρία ταλαιπωρία.
Καθίστε ζώα να περιμένετε πότε θα τους σηκωθεί να σηκωθούμε από το έδαφος... Ε όχι κύριε, δε σας υποστηρίζω. Καλά φάγατε τόσα χρόνια. Εσείς τη βάλατε μέσα την εταιρία. Όχι μόνο οι κυβερνήσεις..
2. Για το γενικότερο οικονομικό πρόβλημα. Σε μια χώρα που οι πολίτες της και ειδικά οι νέοι έχουν τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα όσο λένε, είναι παράλογο σε καθημερινή βάση να είναι τίγκα οι καφετέριες με τον καφέ των 4 και των 5 ευρώ, και το βράδυ να είναι τίγκα τα ταβερνάκια και τα μπαράκια. Νέκρα δεν έχω δει ποτέ τον τελευταίο καιρό, παρόλο που όλοι από ό,τι λένε σφίγγονται. Όταν δεν έχεις λεφτά και καλά να πληρώσεις το νοικι σου και τους λογαριασμούς σου, 5 ευρώ δεν δίνεις για καφέ. Οπότε ή μου λέτε μαλακίες ή είστε τόσο ηλίθιοι που για να συντηρήσετε τη λάϊφ στάϊλ εικόνα που σας επέβαλλαν τα κωλοπεριοδικά και τα χαζοκάναλα, δανείζεστε από τις τράπεζες. Τίγκα το Μοναστηράκι, τίγκα του Ψυρρή, τίγκα το Γκάζι, τίγκα το Θησείο, τίγκα το Κολωνάκι. Χλιδάνεργοι σου λέει μετά. Εγώ πέρισυ που δεν είχα δουλειά για ένα εξάμηνο ρε μαλάκες και που έπρεπε να πληρώνω σπίτι και λογαριασμούς, ξέρετε για πόσους καφέδες πήγα σε 6 μήνες; ..άσε μη σου πω..
3. Για τη φορολογία Μίλαγα προχτές με άνθρωπο που κάνει φροντιστήρια. Μαύρα. Και βγάζει κανα δυομισάρι το μήνα. Μαύρα. Μπλοκάκι έχει βέβαια. Παίρνει και επίδομα ανεργίας. Και μου βριζε σκαιότατα τον Αλογοσκούφη που τον θεωρεί φοροφυγά. Μάλιστα. Ρε πάτε καλά; Δε λέω ότι το συγκεκριμενο μέτρο είναι καλό. Γιατί με πιάνει και εμένα. Και δεν κλέβω κιόλας ο μαλάκας, γιατί δε μπορώ. Και γιατί δεν κάνω και ιδιαίτερα. Αλλά ρε φίλε, παίρνεις 2.5 το μήνα. Επί 12, 30000 το χρόνο. Και τα επιδόματα ανεργίας -που τα κλέβεις ουσιαστικά-... πόσο πάει δεν ξέρω. Και παραπονιέσαι και βρίζεις που θα σου κόψει ένα χιλιάρικο ; Αφού μόνο από το επίδομα ανεργίας του το κλέβεις επί 3!.. Ρε πάτε καλά;
4. Συνδικαλιστάρες, εργατοπατέρες και τα λοιπά Δε αντέχω να βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους -και άμα ρωτήσετε κανα ΔΕΗτζή, καναν ΟΤΕτζη κλπ κλπ, τα ίδια θα σας πουν, είναι κοινό μυστικό- να αγωνίζονται για το "εργατικό κίνημα" και να μου το παίζουν Ξανθόπουλοι 'μάνα δε μου κολλάν τα ένσημα'. Ρε αλάνι, αφού ούτε ξέρεις που πέφτει το γραφείο σου, τι μαλακίες μου λες για τα δικαιώματά σου. Άαααασε τα ξέρουμε.. Σε πήρε ο Γερμανός και έκλασες μέντες ότι τώρα θα χρειαστεί να δουλέψεις ε; εμ βέβαια, με τις κυβερνησούλες εδώ πέρα, έκανες ό,τι ήθελες. Τώρα που θα μπει το αγγούρι στον απαυτό σου, σου πω εγώ..
5. Τους απεργούς που ζητάνε την κατανόησή μου Δεν έχω παιδιά άλλη κατανόηση. Πραγματικά. 31 χρόνια ζω, 28 χρόνια αναμνήσεις έχω, πάντα κάποιος πούστης ζητάει την κατανόησή μου και κανείς ποτέ δεν κατανοεί εμένα. Κανείς από αυτούς επίσης που έχουν καραμέλα το "αγωνιζόμαστε και για σας που βαριέστε" δεν έχει καταφέρει τίποτα παραπάνω εκτός απο το να με ταλαιπωρήσει και να με εκνευρίσει, να μου στερήσει πράγματα τα οποία ήθελα να κάνω εκείνη τη στιγμή που αυτού του την κάρφωσε να αγωνιστώ εγώ δι’αντιπροσώπου. Δεν καταννοώ κανέναν πλέον. Γιατί στα @@ του του φορτηγατζή με το βυτίο καυσίμων που μου κλείνει το δρόμο, τι ζόρια τραβάω εγώ στη δική μου τη δουλειά. Στην οποία δε μπορώ να απεργήσω ή και να απεργήσω δε θα του φάω το μεροκάματο το δικό του. Η και αν πάω να του το φάω, θα με τσακίσει στο ξύλο. Άσε που ο ίδιος φορτηγατζής που ζητάει την κατανόησή μου στο δρόμο την ώρα που με πήζει, έρχεται μετά στο σπίτι μου να μου βάλει πετρέλαιο και ΜΕ ΚΛΕΒΕΙ ΑΙΣΧΡΟΤΑΤΑ. Δεν καταννοώ κανένα λαμόγιο πλέον ρε, βαρέθηκα!
6- μπονους. Τα χω και με τον Τσίπρα (αν και άσχετο με τα προηγούμενα, απλά τώρα έτσι μου ρθε) Έχει πάντα ύφος και λόγο δευτεροετή φοιτητοπατέρα που ξέρει ότι θα πάρει αξίωμα από το κόμμα όταν μεγαλώσει. Τον βαριέμαι αφόρητα και απορώ γιατί τον χειροκροτάνε. Λάδια πολλά και τηγανίτες τίποτα.
Τελειώνοντας επαναλαμβάνω, πως αυτά πάνε για τα λαμόγια σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όχι για τους σοβαρούς ανθρώπους που εργάζονται κανονικά, που δεν κλέβουν, που δεν λαμογιάρουν με πολιτικούς, παπάδες και δημοσιογράφους και μετά σκούζουν στα κανάλια οτι πεινάνε. Αυτό πήγαινε για τα απανταχού λαμόγια..

Tuesday, October 07, 2008

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα

Χτες το βράδυ βγήκα με έναν κολλητό από τα φοιτητικά χρόνια της Θεσσαλονίκης. Πήγαμε σε ένα ρακάδικο στο Γουδί έτσι να μεζεδιάσουμε λίγο.

Ξεκινήσαμε με ένα φροντιστήριο οικονομικής φύσεως, καθότι ο Κ είναι αναλογιστής και τα κατέχει αυτά. Καθώς όμως έρρεε το κρασί, και μετά το ρακόμελο, περάσαμε σε πιο ενδιαφέροντα θέματα, όπως τα κοριτσούδια γύρω μας και μετά σκηνικά απείρου κάλλους και κάλου από Θεσσαλονίκη. Το γυρίσαμε στη νοσταλγία, σαν μπαρμπάδια που μιλάνε για τα νιάτα τους. Και όσο κατέβαιναν τα ρακόμελα τόσο θυμόμασταν. Λάθος, θυμόμουν γιατί ο άλλος κοντεύει να ξεχάσει πως τον λένε. Ο γερο μπισμπίκης..

Θυμηθήκαμε τη φάση στο πάρτυ των γενεθλίων του Γιάννη, που η Δ γούσταρε τον Κ και είχε φάει φρίκη. Και είχε αρχίσει και κατέβαζε τις τεκίλες σαν καραμέλες γάλακτος. Βέβαια είχε βοηθήσει και ο Γιάννης που την πότιζε αδειαλείπτως. Σε κάποια φάση λοιπόν και σε ημιλιπόθυμη κατάσταση η Δ γέρνει προς τα μπρός και ο κάφρος της λέει "Μη μου ξεράσεις στο χαλί θα σε κουτουλήσω". Μετά την πήραμε και την πετάξαμε σε ένα κρεβάτι, και αναγκάσαμε το αντικείμενο του πόθου της να πάει να την νταντέψει....δε μάθαμε ποτέ όμως αν έγινε τίποτα εκεί μέσα ή όχι καθώς αυτός ο αλήτης ο Κ είναι πολύ στρείδι και δε μιλάει με τίποτα.

Θυμηθήκαμε τη φάση στους καλοκαιρινούς Υπνοβάτες, τη μέρα που είχαν τελειώσει μάλιστα οι πανελλήνιες και γινόταν ... τεσπα. Είχαμε μαζευτεί ένα κάρο νοματαίοι. Πρέπει να ήμασταν καμιά 30αριά άτομα. Είχαμε πλακώσει τα Σίβας (τρομάρα μας, ψωμί δεν είχαμε να φάμε, Σίβας πίναμε – για αυτό κάθε φορά μόλις βλέπαμε το λογαριασμό μας έφευγε το γέλιο. Μιλάμε τώρα το 97 πχ να σκας 15-20 χιλιαρικα για μια έξοδο φοιτητής άνθρωπος, ήταν καλά λεφτά..- )και είχαμε γίνει πίτα. Σε κάποια φάση, θυμόμαστε αμυδρά τον Χ να χορεύει ζεμπέκικο πάνω στην πλάτη του καναπέ (ζογκλερ λέμε) και να τσακίζεται στα πατώματα μονοκόμματος , σα να φαγε σφαίρα στο δοξα πατρί. Χαμπάρι δεν πήραμε και θυμάμα λίγο μετά τα μούτρα μου και το Μ να έχουμε ανέβει στο μπαρ, μέρα πλέον και να χορεύουμε κάτι τραγικό και άθλιο. Αφού πήγαμε σπίτια μας (μετά από ώωρες καθοτι έπρεπε να πάρουμε το λεωφορείο απο αεροδρόμιο, να πάμε κέντρο, να φάμε τις μπουγάτσες μας και μετά 40 εκκλησιές...άστα) , κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε, πήραμε χαμπάρι οτι ο άλλος είχε τσακιστεί, και μάλιστα έσπασε και το πόδι του. Ο,τι ναναι...

Θυμηθήκαμε επίσης το σκηνικό μετά από ένα αποκριάτικο πάρτυ στο μαθηματικό που είχα την τύχη να είμαι στο μπαρ –όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για πολύ λάθος επιλογή τσεκαδόρου- και την επόμενη είχαμε δεύτερο πάρτυ στο Catanu (το στέκι μας)... Είχε γίνει σε εκείνα τα δύο πάρτυ της απαυτής το κάγκελο. Δεν ξέραμε ποιος είχε φασωθεί με ποια. Αυτός ο καναπές του Catanu ειδικά, άμα είχε στόμα να μιλήσει, δε θα είχαμε μούτρα νακυκλοφορήσουμε..Να με δείτε ντυμένο Πουλί του Παραδείσου με πούλιες, χρωματιστά φτερά και φάτσα μακιγιαρισμένη, να με φτύνετε δυό χρόνια λέμε.. Ήταν τότε ενα σουκού κόλαση. Πάρτυ την Παρασκευή, ούζα το Σάββατο το μεσημέρι –και δε μιλάω για ένα ουζάκι-, πάρτυ και το Σάββατο. Την Κυριακή ψοφήσαμε. Ή μάλλον, πέσαμε σε χειμερία νάρκη.

Θυμηθήκαμε και το κλασσικό σκηνικό στο Πήλιο, με εμένα στο ρόλο του κινηματογραφικού Αρτέμη Μάτσα να ξεπροβάλλω μέσα από τις ομίχλες της Πορταριάς, με μαλλούρα λυμμένη, μούσι και μακρύ παλτό και να παίζω αξέχαστες γερμανοφιλικές σκηνές.. Και φυσικά το μετά όπου στο μπαράκι της Πορταριάς ο κόσμος λιποθυμούσε κατά τόπους και τους κουβαλάγαμε στο ξενοδοχείο γιατί ούτε να περπατήσουν δε μπορούσαν (πως την πάτησα εγώ τότε και ήμουν από τους κουβαλητές και όχι τους κουβαλημενους, ακόμα απορία το χω). Και φυσικά τον Κ πίτα να κρύβεται στη ντουλάπα και να τον ψάχνουμε μήπως τσακίστηκε από κανα παράθυρο....

Ε θυμηθήκαμε και τα γκομενικά μας που πραγματικά τα περισσότερα είναι ιδιαιτέρως εξευτελιστικά και θέλω επειγόντως να τα ξεχάσω. Ειδικά τη φάση με τη Χ και τη Ν, στον τάφο θα την πάρω μαζί μου ο ξεφτίλας!! Και όχι δεν μιλάω για τρίο!

Θυμηθήκαμε και το επικό σκηνικό αντιγραφής στη C++ : Γράφουμε στο μεγάλο αμφιθέατρο του μαθηματικού. Είμαστε καμιά 15αριά άτομα. Ο μοναδικός που έχει επαφή με το αντικείμενο είμαι εγώ, γιατί ο μαλέκος ο Γιάννης που ξέρει και αυτός δεν έχει ξυπνήσει να ρθει να δώσει! Οπότε έχουμε πρόβλημα. Πως θα αντιγράψουν 14 από έναν, αλλά να γράψει και αυτός ο κακομοίρης.. ; Τη λύση τη βρίσκει ο Μανώλης . Κόλλες αναφοράς κομμένες σε όγδοα, συρραμένες με καρμπόν ανάμεσά τους. Οπότε έχουμε 5-6 συστοιχίες από χαρτάκια τα οποία βγαίνουν αμέσως σε 14 αντίγραφα ώστε να μοιράζονται άμεσα στους ενδιαφερόμενους. Τι να κάνω ο κακομοίρης, παίρνουμε τα θέματα, γράφω τα 3 προγράμματα που μας είχαν βάλει και τα μοιράζω. Μου κόβει κιόλας να τους βάλω υποσημείωση "Μαλάκες αλλάχτε τα ονόματα των μεταβλητών, μη δώσουμε 15 γραπτά ίδια. ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΙΣ ΚΟΛΛΕΣ" . Λες και τους είπα "αλλαξτε τα ονόματα των εντολών και μολις με δείτε να σηκώνομαι, ελάτε και δώστε τα γραπτά σας μαζι μου". Υπήρχαν άνθρωποι που το πάλεψαν δε μπορώ να πω. Αλλά ήταν τόσο άσχετοι που αλλάξαν τις εντολές και αφήσαν ίδιες τις μεταβλητές!! Και ήρθαν και τα ζώα και δώσαν τα γραπτά τους όλοι μαζί! Και η πλάκα είναι ότι οι μισοί περάσαν και εγώ κόπηκα ως ύποπτος αντιγραφής!! Βέβαια από ό,τι έμαθα μετά, το μισό αμφιθέατρο έγραψε από τις λύσεις μου, οπότε σώθηκε πολύς κόσμος. Αλλά εγώ κόπηκα ρε διάολε!!

Θυμηθήκαμε και τη μέρα στο Ούζου Μελαθρο που ο Κ έφευγε για Αγγλία την επόμενη. Βάλαμε στοίχημα με το σερβιτόρο, ότι θα μας κεράσει και άλλα 2 κιλά κρασί άμα καταφέρουμε να φάμε μια έξτρα τυροκαυτερή χωρίς να πιούμε νερό. Φυσικά κερδίσαμε, αλλα 4 κιλά κρασί, 2 άτομα... άστα να παν..Πλάκα πλάκα ο συγκεκριμένος σερβιτόρος δουλεύει πλέον στο Μέλαθρο στο Μοναστηράκι. Τον είδα και συγκινήθηκα λέμε..

Βασικά θυμηθήκαμε και άλλα αλλά είναι ακατάλληλα και δεν τα λέω... άσε που πρέπει να δουλέψω και λίγο..

Υ.Γ : Το σύνθημα της εποχής ήταν το "Ο πιο καλός ο φοιτητής χρωστάει τ'αντερά του, και το πτυχίο του θα πάρει μαζί με τα παιδιά του". Καθώς και το "Πτυχίο, πτυχίο, το 2002...." –ναι τότε ήταν μακριά..

Monday, October 06, 2008

Οι ουφοκουκίδες

Λοιπόν για να μη σας κοροϊδεύουν και σας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και κεριά ή φακούς για διαστημόπλοια. Πριν λίγο (Σάββατο βράδυ) άκουσα άνθρωπο στην τηλεόραση να λέει "Ήμασταν εκεί και είδαμε να βγαίνει από μια χαράδρα ένα μεγάλο ΟΥΦΟ, με 2 Ε αντικριστά ζωγραφισμένα από κάτω του, έκατσε δίπλα μας λίγο και μετά εξαφανίστηκε" και δε σηκώθηκε κανείς να τον κουτουλήσει (γιατί φυσικά φωτογραφία δεν υπήρχε), ούτε καν να του ζητήσει αποδείξεις, παρά το θεώρησαν μια χαρά φυσιολογικό. Όπως καταλαβαίνετε έχω βγει από τα ρούχα μου. Και καλά έκανα γιατί έχει μια υγρασία ας τα να παν και έχω σκάσει ο ερίφης.

Μετά έβγαλε και φωτογραφίες με "διαστημόπλοια". Ξέρετε, τις γνωστές κουκκίδες. Αυτός έδωσε και την αληθινή φωτογραφία και τη "μεγένθυσή" της. Στην οποία μεγένθυση φαινόταν ένα περίεργο σχήμα ξεκάθαρα. Σα ραβδί φωτεινό, με δυό πράσινους δίσκους στις άκρες του.

Και εδώ περνάμε στο μάθημα επεξεργασίας εικόνας. Θα ξεκινήσω από εκεί που θα έπρεπε να καταλήξω, ώστε κάποιος που βαριέται να διαβάσει να μην ασχοληθεί παραπάνω :

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΕΓΕθΥΝΣΗ.

Μιλάμε για φωτογραφίες και όχι για τον πραγματικό κόσμο, που βλέπουμε μια κουκκίδα στο χιλιόμετρο, βάζουμε κυάλι και βλέπουμε άνθρωπο.

Την αποκάλυψη περίεργων λεπτομερειών με ζουμάρισμα σε περιοχή φωτογραφίας, ξεχάστε το. Ένα θολό πρόσωπο σε μια φωτογραφία ανθρώπου από μακριά, δεν καθαρίζει άμα μεγενθύνεις τη φωτογραφία 37 εκατομμύρια φορές.

Για παράδειγμα οι παρακάτω δύο φωτογραφίες : Πρόκειται για το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Η πρώτη είναι η κανονική φωτογραφία, όπως τραβήχτηκε, όπως φαίνεται κιόλας από απόσταση 10 περίπου μέτρων από το αντικείμενο. Προσέχτε, είναι και κοντινή απόσταση. Και η φωτό είναι 4MP, οχι 640x480…Ναι ξέρω, πλέον είναι λίγα, αλλά αυτή τη φωτογραφική είχα πριν 4 χρόνια που την έβγαλα, μη με πρήζετε. Για αυτό που θέλω να δείξω μια χαρά κάνει.

Βλέπετε την πινακίδα αριστερά; Ωραία. Διαβάζετε τι γράφει; Όχι ε; μια χαααρά...

Δείτε τώρα και το συγκεκριμένο σημείο σε αρκετά μεγάλη μεγένθυση...

Για διαβάστε τι λέει. Τι; Μπα, σοβαρά; Δε μπορείτε εεεεεεεεεεεεεε;;;;

Λοιπόν αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί η μεγένθυση μιας φωτογραφίας δεν έχει επ ουδενί να κάνει με το να "φέρουμε το χ σημείο πιο κοντά μας". Για να φανεί κάτι ΠΑΡΑΠΑΝΩ σε μια φωτογραφία με μεγένθυση, πρέπει –αυτο το παραπάνω- να υπάρχει από πριν εκεί πέρα.

Το οποίον σημαίνει πως αν βάλω εγώ πάλι στην αρχική φωτογραφία ένα κάτι θολό πχ έτσι :

Και το μεγενθύνω αρκετές φορές, θα έχω αυτό το αποτέλεσμα :

Όχι ΑΥΤΟ :

Τώρα αν κάποιος διαφωνεί με όλα αυτά, να μου το πει, να του εξηγήσω πως ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται η μεγένθυση μιας φωτογραφίας ψηφιακά –που σημαίνει ακόμα καλύτερα ποιοτικά από ο,τι σε μια αναλογική φωτογραφία- και να μου πει αν απο κει μπορούμε να βγάλουμε ΠΑΡΑΠΑΝΩ πληροφορία από αυτή που αρχικά είχαμε. Όποιος δεν πείθεται με τίποτα των τιπότων, τον προκαλώ να βγάλει μια φωτογραφία ενός αυτοκινήτου πχ από μια α απόσταση, και να τη μεγενθύνει μετά όσο θέλει να δει αν μπορεί να δει λεπτομέρειες που δεν φαίνονται στην αρχική. Π.χ πήγαινε βγάλε ένα αυτοκίνητο από 10 μέτρα απόσταση. Και μετά προσπάθησε όσο θες να δούμε αν θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις τις δαχτυλιές στο καπώ, δεν πα να το μεγενθύνεις 17 εκατομμύρια φορές. Α και να είναι αναγνωρίσιμα τα αποτυπώματα ε.. Γιατί σε κάτι τέτοιο αντιστοιχεί το κουκίδα->διαστημόπλοιο, από απόσταση 500 και βάλε μέτρων, που ειναι βγαλμένες οι περισσότερες τέτοιες φωτογραφίες. Ή ο άπιστος και επιστημοφοβικός χ ας ψάξει από μόνος του για παρεμβολή εικόνας (interpolation αγγλιστί) και ειδικά την zero-order hold interpolation, που ειναι μια κλασσική μέθοδος . Άντε να κοιτάξει και για πρώτης τάξης παρεμβολή ή ακόμα και για πολυωνυμική παρεμβολή που αποδίδουν ομαλότερες εικόνες σε μεγαλύτερα μεγέθη.

Και πάλι όμως, κάτι που δεν ήταν εκεί από την αρχή, ΔΕ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΠΟΤΕ. Ή μάλλον καλύτερα, αν φαίνεται μόνο μια θολή κουκκίδα, ή ένα θολό και απροσδιόριστο κάτι τέλος πάντων, ΔΕΝ θα γίνει ΠΟΤΕ ένα συγκεκριμένο κάτι. Η μεγένθυση δεν αποκαλύπτει κρυμμένη πληροφορία.

Ααααα τώρα που θυμήθηκα τι φωτογραφία έχω.Κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ για το παράδειγμα. Έχει και κουκίδες και από όλα. Για μισό να τη βρώ..να τηηηηηηη... Λοιπόν πάρτε παράδειγμα να γελάσετε :

Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι τραβηγμένη από μηχανή 10mp. Είναι από το γάμο κολλητού προ δύο εβδομάδων (γίναμε με το Zaphod λέμε, άσε.. καστανόχωμα..).

Το ζευγάρι δε μας ενδιαφέρει για αυτό και το κοψα...Όπως βλέπετε φαίνονται μέχρι και τα σπυριά του ρυζιού που πετάω στο ζεύγος (1.5 κιλό φάγαν στα ξεράδια τους). Ωραία. Το «ουφο» με το βελάκι το βλέπετε και αυτό. Στην αρχική φωτογραφία των 10mp, είχε μέγεθος 133x128.. Από κάτω παρτε το και σε 10x μεγένθυση, δηλαδή σε 1330x1280..

Τι ωραία που ξεχωρίζει το ούφο ε ε;... Τώρα αυτό ή κάποιος προβολέας πιιισω πίσω στο βάθος ήταν, μπορεί και το φεγγάρι αν και δε νομίζω γιατι σε άλλη μεριά το θυμάμαι εκείνο το βράδυ. Βέβαια κρασί,ρακί και Σίβας δεν εγγυώνται και πολλά πολλά όσον αφορά τέτοιες λεπτομέρειες.. (παρεπιπτόντως, το μπλε/μωβ περίγραμμα είναι ένα από τα κλασσικά θέματα των ψηφιακών όταν έρχονται αντιμέτωπες με απευθείας λευκό φως. Στη G3 να δείτε πόσο έντονο ήταν..)

Τώρα που το σκέφτομαι για κάτσε ρε.. Με τέτοια φωτογραφία άνετα πάω να ισχυριστώ ότι είδαμε ούφο στο γάμο του γερο μπισμπίκη...

Προσέχτε : Δεν πάω να εξηγήσω τι είναι όλες οι κουκίδες σε ολες τις ουφοφωτογραφίες. Εξηγώ τι είναι οι κουκίδες που γίνονται άσχετα πράγματα με μεγένθυση. Απάτη είναι, αυτό είναι.

Υ.Γ : Και μην παραμυθιάζεστε και από σειρές τηλεόρασης όπως πχ το "24" που έχουν μια φωτογραφία τύπου παρμένη από το ενάμιση χιλιόμετρο, τη μεγενθύνουν και την καθαρίζουν και τσουπ, βλέπεις και τις τρίχες στη μύτη του.

Υ.Γ 2: Επίσης δεν είμαι από αυτούς που δε δέχονται την πιθανότητα ύπαρξης ζωής αλλού. Μια χαρά τη δέχομαι. Αλλά από κει μέχρι το "προχτές τα είδαμε τα παιδιά παραπέρα, τα κεράσαμε και λουκουμάκι", υπάρχει πολύυυς δρόμος..

Friday, October 03, 2008

Issalos : Oι άνθρωποι των σκουπιδιών

Ο Issalos στο σημερινό του θεματάκι, απεκάλυψε μια οπτική των πραγμάτων την οποία, εγώ τουλάχιστον, δεν είχα σκεφτεί ποτέ. Διαβάστε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ... Οι άνθρωποι των σκουπιδιών