Thursday, January 22, 2009

Θα μας φαν τα μαιευτήρια

Δε μας φτάναν οι γάμοι, αρχίσαν και οι εγκυμοσύνες.

Δε λέω, καλά περνάμε στους γάμους. Πάμε, βάζουμε τις ωραίες μας κοστουμιές (που φυσικά τις έχουμε μόνο για τέτοιες περιστάσεις), τρώμε, πίνουμε, γελάμε, χαζολογάμε και με κανα ζουμπουρλούδικο θηλυκούλι, συναντάμε παλιούς γνωστούς που έχουμε να δούμε χρόνια και που αν μας ενδιέφεραν δεν θα είχαμε να δούμε χρόνια, ωραία φάση.

Αλλά τι μανία τις έπιασε φέτος. Είπαμε γ....τε γιατί χανόμαστε, αλλά εσείς του δώσατε και κατάλαβε. Οι άλλοι μου ετοιμάζουν το βαφτιστήρι, το οποίο είναι 5 μηνών και μάλλον βαφτισιμιός κιόλας, η Π. είναι και αυτή στον τρίτο μήνα και πρίν λίγο μου έστειλε ένα mail και η Χ. , και αυτή στον 5ο μήνα.

Ρε θα με ξεπαραδιάσετε ρε! Πάνω που είπα φέτος να μαζέψω κανα φράγκο στην άκρη για φιλανθρωπικούς σκοπούς (Κούβα, Ιαπωνία, Σεϋχέλλες, Μαυρίκιο, δεν ξέρω, κάπου τεσπα)

(ή και 47άρα full HD, blue ray και ένα σετάκι ηχεία της Klipsch), τσουπ, με πήξατε στις εγκυμοσύνες. Η Κούβα θα γίνει λούτρινες αρκούδες και μαλλιαρά ανδρείκελα και η Ιαπωνία θα γίνει στράτες και βιβλία αστροφυσικής και θεωρίας εξέλιξης (για το βαφτιστήρι, να μαθαίνει απο μικρό, μην αρχίσει και μου λέει για Αδάμες και Εύες και κόκκινα μήλα). Η τηλεόραση τη βλέπω κλαίγοντας να μετατρέπεται σε κουδουνίστρες και τα Klipsch σε φορμίτσες και αγκαλίτσες καληνύχτα, σαλιάρες, πιπίλες και συσκευές αποθήκευσης μεταχειρισμένων πάμπερς. (υποχθόνιος ήχος αναγούλας)

Καλά η Ιαπωνία μπορεί να τη γλυτώσει αν περάσει το paper και πάμε στο συνέδριο.

Έστω το San Diego να μας κάτσει ρε αδερφέ!
Πάνε ξαμολάνε παιδιά αβέρτα.. Τι διάολο, τηλεόραση δεν έχουν σπίτια τους;

Βέβαια υπάρχει και ένα θετικό σε όλη αυτή την κατάσταση, για μένα, αλλά δυστυχώς όχι οικονομικό.

Οι βόλτες με τα μωρά κύριοι.

Ω ναι.

Χάρη θα κάνω στους ξενυχτισμένους και ταλαιπωρημένους γονείς, που μετά από δυό τρείς μήνες αϋπνίας με το νεογέννητο βλαστάρι τους, θα πουλάνε ακόμα και τα συμπεθέρια τους στη Βαρβάκειο για το πάσχα για δυό ώρες ησυχίας και ροχαλητού.

Και , σημαντικότερο, θα μπορώ να βγαίνω τσάρκα με το βαφτιστήρι –κυρίως- και να έχω τις γνωστές σκηνές συγκίνησης, γουτσου γούτσου, αχ τι καλό που είναι , σας μοιάζει (δεν είναι δικό μου μωρή), πήρε από τον πατέρα του (σοκιν απάντηση : Μπα, τον ξέρετε;Γιατί εμείς ακόμα τον ψάχνουμε) κλπ κλπ κλπ από διάφορες εις τον δρόμο περιφερόμενες γυναίκες της κατηγορίας "εγώ ποτε θα γίνω μάνα επιτέλους, είμαι ήδη 22 και οι γονάδες μου διαμαρτύρονται περισσότερο και από τους αγρότες στην εθνική γαμώ την αναπαραγωγική μου διαδικασία".

Δηλαδή, συγγνώμη κιόλας, αλλά τα μωρά σας εγώ θα τα χρησιμοποιήσω αναίσχυντα ως γυναικομαγνήτες. (Όχι καλή μου είσαι καλά που θα κάνω εγώ κάτι με αυτές ; Είναι δυνατόν ΕΓΩ να φλερτάρω σοβαρά γυναίκα που θα εντυπωσιαστεί από μωρό; Είναι το δεύτερο χειρότερο αμέσως μετά τις γνωριμίες σε γάμους. Μακριά και αλλάργα. Χμμ.. ε..βλέπω ότι τα επιχειρήματά μου δεν... οχι πάλι το καλό ΤΗΓ.. ΟΧΙΙΙΙ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΑΠΟ ΠΟΛΥΤΕΦΛΟΝ ΚΑΙ ΤΡΙΜΕΘΥΛΙΚΗ ΠΑΡΑΦΛ.... ΑΑΑΑΑΑΡΚΧΧΧΧΧ...) (Note to self : ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΠΛΟΓΚ, ΚΡΥΒΕ ΤΑ ΤΗΓΑΝΙΑ. Και τα τσόκαρα. Και το κουζινομάχαιρο. Και το πιάνο. Ποτέ δεν ξέρεις. )

Ναι που λέτε, θα βγάζω τα κουτσούβελά σας βόλτα στις παιδικές χαρές, στους παιδότοπους, στα Αηδονάκια, στο Mall, παντού. Θα πιάνω κουβέντα με τις μοναχικές μανάδες. Μπορεί και να σκαρώνω και τις δικές μου ιστορίες να τους λέω. Αυτό το χω. Τι φούμαρα έχω πουλήσει σε κάτι διαδρομές Αθήνα-Θεσσαλονίκη με το μουτζούρη, άλλο πράμα.. Μπορεί να εφαρμόσω το μοντέλο, "Το κανε και με παράτησε με τον κολλητό μου+δε μπορώ να εμπιστευτώ καμιά σας τώρα πλέον, δε θέλω τη συμπόνοια κανενός,πωλείται όπως είναι επιπλωμένο", το μοντέλο "Μας άφησε στη γέννα+μοναχικό δάκρυ κυλάει στο παγωμένο πρόσωπο" ή το πιο μάτσο μοντέλο "Δεν έχω ανάγκη καμία, έδωσα το πολύτιμο σπέρμα μου σε μια και σε 9 μήνες έτοιμος ο μουστακαλής". Θα δούμε, ανάλογα τα κέφια μου...

Τι να πω, 3 μωρά φέτος θα σκάσουν μύτη στην παρέα. Δύο το Μάϊο και ένα τέλη Ιουλίου..

Άντε κούκλες καλή λευτεριά.

Α και που είστε, με τους συζύγους σας σκεφτόμαστε να εισάγουμε και το νεωτερισμό του bachelor παρτυ για γέννα.

 

Wednesday, January 07, 2009

Βούπα βούπα βουυυυπα, βούπ Λιλί Μαρλέν

(Αττάκα Βέγγου στην ταινία που κάνει τον κουρέα και έρχονται οι Γερμανοί να πάρουν το θησαυρό στην αυλή του. Έτσι για να μην απορείτε)
Αφού ξεκουράστηκα, κοιμήθηκα μέχρι αηδίας και γενικά χαλάρωσα, επιστρέφω δημήτριος να κάνω έναν μικρό απολογισμό των 7 ημερών στη μαύρη ξενιτιά.
Κατ'αρχήν να διαλύσω το μύθο περί του "γλυκού κρύου" της αλλοδαπής. Δεν υπάρχει γλυκό κρύο και αλμυρό, ξινό ή πικρό κρύο. Υπάρχει κρύο. Όταν έχει -4 και ψιλοφυσάει, σου πέφτουν τα αυτιά και σου γίνεται ο παργαλάτσος κασάτος. Τέλος. Φυσικά και είχαμε προνοήσει και είχαμε πάρει μαζί τα κατάλληλα ρούχα, αλλά σε μια φάση ειδικά εγώ ζορίστηκα. Είχαν καταφέρει να παγώσουν τα πόδια βλέπουτε..
Τέλος πάντων, ας τα πάρω απο την αρχή.
Κατεβήκαμε στο αγεροδρόμιο του Μονάχου παραμονή Χριστουγέννων κατά τις 6 το απόγευμα.
Στας Ευρώπας όπως ξεύρετε η παραμονή δεν είναι το πάρτυ που κάνουμε εδώ πέρα. Εκεί ο κόσμοτας μένει σπίτια και τρώει οικογενειακά και δεν ξεμυτάει να πάει σε κλαμπ,μπουζουκλερί και λοιπά πολιτιστικά κέντρα. Οπότε και νέκρα παντού. Σχεδόν. 
Πάμε στη Sixt, παίρνουμε το αυτοκινητάκι μας (ένα focus sw εξαιρετικότατο) και ξεκινάμε για το Prien am Chiemsee που είχαμε κλείσει τις 4 πρώτες μέρες. Κάνω όμως μια μικρή χαζομάρα με το GPS και του βάζω συντομότερη διαδρομή, αντί για γρηγορότερη. Το οποίον σημαίνει ότι περάσαμε από όοοοοοοοοολα τα χωριά ενδιάμεσα. Βέβαια θαύμασα την εξαιρετική ακρίβεια του GPS όσον αφορά τη χαρτογράφηση, μια και μας πέρασε μέχρι και μέσα απο ψιλοϊδιωτικό δρόμο. 
Στη διαδρομή είχαμε κάποιες ανησυχίες του στυλ "ω ρε που πάμε τώρα, θα μας φάνε οι αρκούδες, δε θα βρούμε τίποτα να φάμε εκεί πέρα, αχ όλα κλειστά θα είναι", πράγμα που με εκνεύρισε αρκετά, διότι όταν εγώ λέω κάτι είναι 1000000% σίγουρο και δε δέχομαι αμφισβητήσεις, αλλά τέλος πάντων. Φτάνουμε στο χωριό που λέτε, και πάμε να βρούμε να φάμε τίποτα, γιατί μας είχε κόψει. Φυσικά και βρήκαμε ένα κλασσικό "ταβερνάκι", 3χ3 και πλακώσαμε τα πρώτα μας λουκάνικα και τις πρώτες μας μπύρες. Ο Humma με το που είδε λουκάνικο του γυάλισε το μάτι και γύρισε 37 στροφές.  Με το που δοκίμασε και το εξαιρετικό μπυρόνι δε, νομίζω ότι του ψιλοσηκώθηκε κιόλας. Συγγνώμη, κακή έκφραση. Νομίζω ότι είχε και μια ελαφρά στύση.  Τέλος πάντων. Αφού κοπανήσαμε 3,4 μπυρίτσες, μπορεί και 5, ίσως και 6, δεν ξέρω, είπαμε να πάμε για τούφες γιατί απο ανήμερα Χριστούγεννα, ξεκινάγαμε πρόγραμμα... Παρεπιπτόντως, είχαμε στο εν λόγω ταβερνάκι και υψηλές γνωριμίες. Έναν γερμανορώσσο, ρωσσογερμανό, καμια 70αρια χρονών, πίτα, ο οποίος μου λεγε συνομωτικά πως η γυναίκα του είναι Βιετναμέζα, 44 χρονών, αλλά την φέρνει μια χαρά βόλτα. "Βλέπεις", μου λέει "αυτό χάνει αρκετά" (δείχνει το κεφάλι του), "αλλά αυτό δουλεύει ακόμα μια χαρά" (ε προφανές, τι έδειξε). Πλην του Ρώσσου απο το Νοβοσιμπίρσκ (δεν κάνω πλάκα, απο κει είπε ότι ήταν), γνωρίσαμε και έναν κλασσικό Βαυαρό τύπο, με κοντό δερμάτινο παντελονάκι και μουστάκι τούγκλα, ο οποίος μάλιστα καψουρεύτηκε αγρίως τη συνοδό μου. Μια και η συνοδός μου δεν είναι παρά φίλη και μόνο, προσφέρθηκα να του τη δώσω, με το αζημίωτο. Μιλάμε ο τύπος έφαγε κόλλημα. Μίλαγε η άλλη (ελληνικά) και ο Χέλμουτ την κοίταγε στα μάτια και χαζογέλαγε.. Θεός ο τύπος..                                                            Ο γαμπρός
Παμ παρακάτω..
Η δεύτερη μέρα μας βρήκε να βγαίνουμε απο το ξενοδοχείο και να δαγκώνουμε ο,τι προεξείχε.                       To ξενοδοχείο στο Prien με το ποταμάκι
Είχε ψιλοχιονίσει κιόλας το βράδυ και είχε έναν ψοφοοοο.. Ήταν και δίπλα σε ποταμάκι το ξενοδοχείο και έφερνε πράμα..Ε τέλος πάντων πήγαμε μια βόλτα στα γύρω χωριά, θαυμάσαμε τα τοπία με την πρασινάδα και τα δέντρα και μετά, ε τι άλλο, πήγαμε να φάμε.                                               Πρασινάδες                    Το κρύο φέρνει πείνα.. καίς θερμίδα κάργα λέμε
    Ομολογώ ότι η σούπα από κάστανα για πρώτο πιάτο ήταν μια αποκάλυψη, αν και το σνίτσελ για δεύτερο ήρθε πιο κοντά στις σαρκοφαγικές μου διαθέσεις..
Την επόμενη μέρα πήγαμε Σάλτσμπουργκ. Για την ακρίβεια πήγαμε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ Σάλτσμπουργκ, μια και το να ακούσεις γερμανικά σε αυτή την πόλη στις 26/12 είναι μάλλον άσκηση στη ματαιότητα. Ρε τι λεφούσι ήταν αυτό. Ένα μπραφ να κάναμε, το παίρναμε. Τόσοι Έλληνες, ούτε στο Σύνταγμα.  Ωραίο το Σαλτσβούργο. Ωραίο το παλάτι του, ωραίο το νεκροταφείο του, ωραία βόλτα. Είχα ξαναπάει μικρός και δε θυμόμανε τίποτα, αλλα οκ το χω τώρα.                                        Εκεί έμενα λέμε.. εχμ.. ναι... όχι.                             Το κάστρο του Σαλτσβούργου. Ελληνικό                                        Σάλτσμπουργκ μπαϊ νάϊτ
Αγόρασα και τσικ λεβέντικο γερμανικό καπελάκι το οποίο τολμώ να πω οτι ενδεχομένως να το φορέσω και εδώ, διότι πολύ μου πάει..Το βράδυ εκείνο όταν γυρίσαμε στο Prien, πήγαμε για ένα ποτάκι στο ψιλοκυριλλέ μπαράκι του χωριού, (4.90 το κοκταίηλ.Σε ΜΕΓΑΛΟ ποτήρι παρακαλώ. Τα ακούτε εδώ πέρα;)
Ε οι άλλοι κουραστήκανε όμως κατά τις 11 και θέλανε να πάνε να ψοφήσουν. Ο προφήτης όμως δε μασεί. Ήθελα συνέχεια. Οπότε τους άφησα στο ξενοδοχείο και πήγα στο γνωστό ταβερνάκι-χαμετυπείο. Εκεί με περίμενε μια έκπληξη καθότι η σερβιτόρα ήτο Ελληνίς απο τας Σέρρας. Η κ. Ευδοξία που λέτε, γαμώ τα παιδιά. Και επειδή ήμουν και μόνος μου, οι αφιλόξενοι και ψυχροί γερμανοί πελάτες  μου είπαν να κάτσω στην παρέα τους και πλακώσαμε κάτι σφηνάκια ούζο και ήρθα και έγινα τσολιάς. Κατά τη 1 κιολας είπε ο ιδιοκτήτης ο Ράϊνερ (ένας αρχοντάνθρωπος, άλλο πράμα λέμε..)να κλειδώσουμε τις πόρτες και να καπνίσουμε μέσα σαν άνθρωποι, και περάσαμε γαμάτα. Μέχρι Μούσχουρη μου τραγούδησαν οι άνθρωποι, το άσπρο ρόδο της Αθήνας.. εξαιρετική παρέα..
Στο Prien έχει λίμνη. Και στη λίμνη δυό νησάκια, το ένα με ένα παλάτι, το άλλο κατοικείται. Εξαιρετικής ομορφάδας μέρη, κάνουν και δυνατό gluhwein για το κρύο.
Ο Humma στο Herreninsel κατέβασε δύο μπέρμπον 10 το πρωί για να ζεσταθεί. Μιλάμε για ψόφο. Τώρα λίμνη, αέρας, δέντρα και -2, -3 ε όσο να ναι την ακούς. Και μάλιστα στερεοφώνικς.                                          Το παλάτι στο Herreninsel                              To άλλο νησάκι.. Fraueninsel. Ονειρικό
    Το βράδυ για τη γιορτή μου πήγαμε και πάλι στο χαμετυπείο, οπου μολις μπήκαμε σκάει η κυρία χμμ δε θυμάμαι πως τη λέγαν αυτή τη μουρλογερμανίδα, με αγκαλιάζει, με φιλάει, χρόνια πολλά Στέφανος κλπ.. "Ρι μιλίκι, τι έκανες χτες;" μου λέει ο Humma. "Ε τι να κάνω, αναμίχθηκα με τους φιλικούς αυτόχθονες. Τους έδωσα και γυαλιστερές χάντρες" :p Εκείνο το βράδυ ήταν εκεί και μια γερμανίς, μου φυγε η μαγκιά..ήταν και ελεύθερη. Και εναντίον του γάμου. Απο ο,τι μου έλεγε. Της είπα να μου δώσει το τηλέφωνό της αλλά γαμώτο την άλλη μέρα πήγαινε για σκι και έφευγε. Ωραία πόρτα δε λέω. Ευγενική. Και δε χρειάστηκε να την κεράσω και 540543252 ευρώ ποτά για να μου το πεί :p (παντόφλα ευτυχώς δε θα πέσει, τα είπα ήδη αυτά στο έτερον. Έτσι και αλλιώς για το σπόρ το κανα. Ήθελα να δω πως αντιδρούν οι ψηλές ξανθές ωραίες γερμανίδες στο καμάκι απο άσχετο Έλληνα. -δυστυχώς μου έκανε κοπλιμάν μόνο για τα γερμανικά μου και όχι για τα μούτρα μου..- Εντάξει καλή μου; Τι;Μα..αφού..αχ...ωχ..μη...οχι αυτό το τηγάνι είναι απο την Παρουσίαση. Το άλλο απο το ΙΚΕΑ πάρε...αααα..γκτναπ).. Εκείνο το βράδυ μάλλον ήρθαμε επικίνδυνα κοντά σε φασαρία, μια και σε ένα μπαράκι αργότερα, ένας γερμανός πίτα ήρθε και μου έλεγε οτι είμαι.. χμμ.. το γυναικείο όργανο αναπαραγωγής. Φυσικά μαγκιές εκεί δεν κάνεις, οποτε του είπα ευχαριστώ, καλή χρονιά και του τσούγκρισα. Μάλλον τον αποπροσανατόλισε η κίνησή μου αυτή. Ή άκουσε το φίλο του που του λεγε "πα να φύγουμε μαλάκα άσε τους τουρίστες ήσυχους"..
Ωραία περάσαμε και στο Prien, πάμε στο μετά τώρα.
Και φεύγουμε να πάμε στο Μόναχοοοοοο... Εντάξει, μετά την ησυχία, να δούμε και λίγη βαβούρα.  Συνοπτικά γιατί αρχίζω και βαριέμαι..
Μπύρα και κρύο. Στο Hofbrauhaus και στο Augustiner ξεφτιλιστήκαμε τελείως. Εξαιρετικές μπύρες όμως. Μετά από 3 λίτρα δεν είχαμε καν φουσκώσει. Α εκεί έπαιξε και η φάση με τον Μπρικόλια. Στο Deutsches Museum για την ακρίβεια. Αφού έχουμε γυρίσει πάνω, κάτω,αριστερά, δεξιά και έχουμε δει πράμα απίστευτο, λέω στο Humma : "Ρε μιλικι, εδώ έχει τα πάντα. Αεροπλάνα, φυσική, χημεία, δορυφόρους, γέφυρες, ηλεκτρικές μηχανές, ορυχεία, πιρόγες.." (όντως τα έχει όλα αυτά και δεν είδαμε ουτε τα μισά).. Και μου λέει "περιμενε θα σε φτιάξω". Και μου βάζει να ακούσω τον Μπρικόλια. Γονάτισα στη μέση του μουσείου και έκλαιγα απο τα γέλια. Ε έχει τα πάντα.. αστροναύτες, διαστημόπλοια, Lucozade,σπανάκι,μαλλιαρά ανδρείκελα..2 λεπτά λέει ο άτιμος.. Πέθανα. Μετά το βρήκαν τα καθάρματα και μου το βάζαν να το ακούω, αλλά αφού είχαν προσθέσει πρώτα κανα τρίκιλο μπύρα. Μας μάθανε οι μπυραρίες. Μας στραβοκοιτάγαν οι τριγύρω. Αλλά έλιωνα, δεν άντεχα..
Ωραίο το Μόναχο. Και ειδικά το μπαράκι στην Frauenkirche με τα κοκκινα αμπαζούρ (ωραία λέξη, που τη θυμήθηκα) και τις φλοκάτες στις καρέκλες απέξω, έσπερνε.                                         Marienplatz στο Μόναχο        Εγώ με το καπελλάκι μου στο ωραίο μπαράκι. Μάλλον χορεύω
                                                           Αξιοθέατα
Και εκεί ρίξαμε τρελλό γέλιο αλλά δε θυμάμαι γιατί..Ήρθε μέχρι και η φίλη μου η Γερμανίς να με δεί. Μια κοπελιά που αλληλογραφούμε απο το 91..Είχα να τη δω 8 χρονια. Ψήλωσε και άλλο το βλάμμένο..
Ωραία περάσαμε, ωραία φάγαμε, ωραία ήπιαμε, πήρα και 5 κιλά, θα τα χάσω όμως ελπίζω σύντομα..
Ωραία μπύρα ρε γαμώτο. Ωραία μπύρα..

υ.γ : Όπως και να το πάλεψα, οι λεζάντες δε μου βγαίνουν κανονικά.. είτε με html είτε με το αυτόματο.. βαριέμαι να τις στοιχίσω..