Όταν λοιπόν υποβιβάζουμε τη σημασία της ζωής ενός ανθρώπου επειδή φοράει μια στολή άρα είναι εξ'ορισμού (ε αφού φοράει στολή σου λέω..) δεν-ξέρω-και-εγώ-τι ενώ και καλά είμαστε ανθρωπιστές και ψυχοπονιάρηδες και και και και, μάλλον κάτι κάνουμε λάθος.
Δεν έχω δει κανέναν να χύνει κανένα κροκοδείλιο δάκρυ ούτε για το παλλικάρι που έφαγε τη σφαίρα και αποχαιρέτησε, ούτε για το χτεσινό περιστατικό που πυροβόλησαν δύο παιδιά της καινούριας ομάδας επειδή πήγαν να κάνουν ένα έλεγχο σε μηχανή μετά από κλήση για κλοπή κλπ. Δεν είδα κανέναν να λέει έστω ένα "κρίμα ρε διάολε τσάμπα πήγε ο Χ, και ήταν και εκτός υπηρεσίας". Από τους χτεσινούς, ο ένας τη γλύτωσε, ο άλλος την έφαγε στο σβέρκο και το πρωί τουλάχιστον που άκουγα ήταν ακόμα σε κρίσιμη.
Βέβαια θα πουν ενδεχομένως κάποιοι ότι "αυτή είναι η δουλειά τους, ξέρουν τους κινδύνους όταν κατατάσσονται, ας γινόντουσαν οικοδόμοι". Μάλιστα. Αυτές οι αφοριστικές αττάκες ενέχουν τεράστια ποσά -για να μην πω χαζομάρας- κακεντρέχειας. Εκτός αν κανείς από τους γνωστούς ανθρωπιστές θα ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του για 850 καθαρά. Ή αν θεωρεί ότι τα 18χρονα που δίνουν εξετάσεις για τις σχολές της αστυνομίας ή τις στρατιωτικές έχουν όνειρο της ζωής τους να σκοτωθούν από κάποιον άγνωστο, είναι φασίστες και χουντικοί και χιτλερικοί και δολοφόνοι και χρυσαυγίτες και έχουν κεραίες και πράσινα τσουτσούνια.
Οπότε ας αποφασίσουμε ότι έχουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά και ο ανθρωπισμός μας λειτουργεί μόνο κατά περίπτωση.
Και θέλετε να σας πω κάτι ντόμπρα και σταράτα : "Πάσχω" -μάλλον και χωρίς εισαγωγικά- από αυτό που λένε οι ξένοι "lack of empathy" .Ε.Q=0, πως το λένε. Δε με αγγίζουν πολλά πράγματα, ειδικά όταν αφορούν αγνώστους. Από μικρός το είχα αυτό. Μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είχα πάρει την απόφαση να μην κουβαλήσω πάνω μου ποτέ την πίκρα κανενός άσχετου, γιατί αλλιώς θα κατέρρεα.
Ε λοιπόν δε με αγγίζει τίποτα από όλα αυτά. Θα έπρεπε να αγγίζει όμως αυτούς που κόπτονται και λυσσούν για τις αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές. Αλλά τι λέω ε;
15 comments:
Ασχολίαστο....
Από την στιγμή που αρχίζουμε και κάνουμε συμβιβασμούς για το ποιανού η ζωή αξίζει και ποιανού όχι, το έχουμε χάσει το τρένο. Η αξία της ζωής είναι ανεξαρτήτου του ιδιοκτήτη της για μένα.
Μου άρεσε η αποστασιοποίηση στο τέλος. Ο συμβολισμός παίζει ακόμα δραματικό ρόλο στις συνειδήσεις και (βολικά) οδηγεί σε τέτοιου είδους (λαϊκίστικες) ισοπεδώσεις. Ανθρωπισμός; Aν υπήρχε μουσείο λέξεων στην Ελλάδα θα ήταν η κορωνίδα (μπα μου 'ρχονται κι άλλες, θα ήταν σίγουρα στην premier league πάντως)
Καλημέρα.
Roza : Η αποστασιοποίηση ήταν κυρίως για να μη μπλεχτεί κανείς και θεωρήσει ότι αυτοπροβάλλομαι ως τρελλός φιλάνθρωπος και ότι κλαίω ολημερίς και ολονυχτίς για ό,τι συμβεί ενώ οι άλλοι είναι αναίσθητα γαϊδούρια.
Sophia : Αυτό ακριβώς.
Ellie : Τρομερό και διαφωτιστικό σχόλιο :P
Ρε Prophet πολύ σε πάω indeed.
Δεν ξέρω για Ε.Q. και I.Q. και άλλες τέτοιες παπαριές που κάνουμε και στα επιχειρησιακά σεμινάρια...
Εγώ ξέρω πως γουστάρω τον τίτλο που έβαλες γιατί τα λέει όλα!
Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.
Τα σέβη μου.
Ορθώς επισημαίνετε αγαπητέ Προφήτα.
Το ατυχές με το ανθρώπινο είδος γενικότερα, είναι το ότι αρκείται στο να ερμηνεύει τα πράγματα με άσπρο - μαύρο, μηδέν-ένα, για λόγους οικονομίας πόρων συστήματος και τεμπελιάς.
Έτσι, σκεπτόμενος κανείς κατ αυτόν τον τρόπο, αδυνατεί να δεχθεί την αξία και της ζωής ακόμα, ενός που βρίσκεται στο αντίπαλο "κοπάδι", ακόμα και σε αηδίες τύπου ΠΑΟ-Ολυμπιακός.
Φίλε Πόλσε, το καταννοούν λίγοι αυτό όμως και στην πράξη θεωρούν και εαυτούς τρελλά φιλάνθρωπους κιόλας. Και σου τη λένε άμα πεις κάτι παλαβομάρες όπως αυτές που λέω εγώ.
Αλλά ξέχασα "έχουμε πόλεμο μωρό μου", πρέπει να σκοτώσουμε συνομήλικούς μας και κάτι άλλους πιτσιρικάδες επειδή φοράνε στολή.
Και επειδή εμείς είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Γενικά πάντα. Ποτέ ΕΙΔΙΚΑ,γιατί μας χαλάει τη σούπα. Και αυτό δεν είναι φασισμός ούτε ακραία ιδεοληψία. Είναι.. χμμ.. ξεκάθαρη λογική.
Και θα χαρακτηριστώ και φασίστας τώρα,όπως συνήθως, και ακροδεξιούρας ίσως, αλλά εχέσθηκε η φοράδα στο αλώνι.
Δεν νομίζω αγαπητέ Προφήτη πως έχει σχέση η αξία της ανθρώπινης ζωής με πολιτικούς χαρακτηρισμούς.
Ούτε και η φιλανθρωπία.
Μιλάμε για τα αυτονόητα θεωρώ.
Θα κάνω λοιπόν εγώ τον κακό για σήμερα.
Ναι ρε φίλε μου όλες οι ανθρώπινες ζωές είναι "ιερές", για μας δηλαδή, όχι για τα κουνούπια όπως και δεν είναι ιερή η ζωή του κουνουπιού για μας (εξ ου και τα εισαγωγικά).
Επειδή όμως κανέναν δεν βλέπω να κλαίει για οσα γίνονται στο Νταρφούρ ή επειδή θυμάμαι μερικούς που απαιτούσαν (!) να ρίχουν οι αστυνομικοί πραγματικα πυρά τον Δεκέμβρη (για να μην σπάνε οι βιτρίνες του κοσμάκη) ή ζητούσαν να....κατέβει ο στρατός, ε αναγκαστικά θα πω πως μερικές ζωές είναι πιο ιερές από τις άλλες.
Κάποιοι σκέπτονται με άβακα και όχι με το μυαλό.
Άλλοι σκέποτονται αλλιώς γι αυτό και υπάρχουν τόσες διαβαθμίσεις στα όποια αδικήματα.
Δεν είναι το ίδιο να σκοτώνεις παιδί στην κούνια με το να σκοτώνεις κάποιον άθελα σου σε ένα χ-ψ τρακάρισμα.
Δεν είναι το ίδιο να δολοφονείς αμάχους από την ασφάλεια του σπιτιού σου με το να σκοτώνεις και να σκοτώνεσαι εν "ώρα καθήκοντος", παρόλο που για το γούστο μας είναι αμοιβαία αποτρόπαιες πράξεις.
Δεν είναι καθολου ίδιες οι γκιλοτίνες της Γαλλ επανάστασης με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή την ρίξη μιας ατομικής βόμβας σε κατοικημένη περιοχή.
Και δεν είναι καθόλου το ίδιο η καλυπτόμενη και επιβραβευομενη κατάχρηση εξουσίας του κάθε τσογλαναρά με τον (τιμημένο και αδικο και οτι θες) θάνατο κάποιου που στην προκειμένη ενέχεται σαν ενδεχόμενο στην εργασία του.
Απλά στην Ελλάδα η αστυνομία φαίνεται να λειτουργεί όπως το δημόσιο γενικότερα. Το βλέπω κάθε μέρα στα παιδιά που ΘΕΛΟΥΝ να μπουν στην αστυνομία. "Να τρουπώσω" που έλεγε και ο Βουτσας. Να τρουπώσω για 800 ευρα και μην τον είδατε τον Παναή (συν τα όποια κατάλοιπα παρακράτους που μας έχουν μείνει από παλιότερες πιο χαριτωμένες εμπειρίες και εποχές). Με συνέπεια πολλές φορές αυτοί που κάνουν την δουλειά τους σωστά και έντιμα να βρίσκουν και τον μπελα τους, ή ακόμα και να πεθαίνουν πριν την ώρα τους.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως επιβραβεύουμε την χρήση βίας. Σε καμία κατευθυνση και με καμία δικαιολογία της φωτιάς. Σημαίνει απλά πως σκεπτόμαστε πιο σύνθετα απ ότι οι αβακες, και πως το "οφθαλμος αντι οφθαλμου" ως ζυγαριά ζωών είναι ελαφρώς παρωχημένο σαν τρόπος σκέψης.
Φίλε Προφήτη, να ξέρεις ότι μεγάλη μερίδα αυτών που βγήκαν το Δεκέμβριο για να... εκδικηθούν το χαμό του Γρηγορόπουλου είναι τυμβωρύχοι και πολιτικάντηδες της οπής.
Και κάτι "ψυχοπονιάρηδες" σαν τις λέρες του Indymedia και του (τ)ΣΥΡΙΖΑ να ξέρεις ότι είναι όρνεα που τρέφονται απ'τις σάρκες άλλων.
"Μαχαίραν έδωσες μαχαίρα θα λάβεις"
Αυτό έπρεπε να έχουν στο νου τους μερικοί για να μη φτάνουν στο σημείο να κλαίγονται. Απέχω κι εγώ. Για τον κώλο του άλλου δε θα λογοδοτήσω και δε θα ασχοληθώ! Λυπάμαι μόνο για εμάς που συνεχίζουμε σαν πρόβατα να ακολουθούμε τον λάθος βοσκό!
Λοιπόν, αυτό το πρόβλημα με το E.Q.= 0 το έχω κι εγώ και ανά καιρούς τρώω κράξιμο. Αλλά τί να κάνεις; Άντε τώρα να αποσυνδέεις και να ξανασυνδέεις νευρώνες σε τέτοια θέματα. Δεν βγαίνει...
Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά περιέργως θα συμφωνήσω ελαφρώς και με τον Zaphod. Ειδικά το θέμα της Αστυνομίας είναι πολύ λεπτό. Διότι πολύ απλά η πλειοψηφία της αστυνομίας είναι ένα μάτσο ελληναράδων φασιστοειδών δημόσιων υπαλλήλων που δεν γνωρίζουν ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους. Και αυτό το μάτσο υποτίθεται ότι υπερασπίζεται την έννομη και δημοκρατική τάξη.
Άρα, εννοείται ότι και πάλι κανείς δεν έχει δικαίωμα να απειλεί τη ζωή κανενός, αλλά από την άλλη εγώ μπορώ να καταλάβω μία τέτοια συμπεριφορά. Δεν την υποστηρίζω, ούτε την επευφημώ, αλλά την καταλαβαίνω.
Δεν ξέρω ποιες ζωές είναι πιο ιερές από τις άλλες κι αν είναι το ίδιο να πεθαίνεις στη γκυλλοτίνα ή δολοφονώντας αμάχους.
Μπορείς να ιδεολογικοποιήσεις όσο θες το ότι σκοτώνεις και σίγουρα δεν είμαι απ' αυτές που θα ζητήσουν συγγνώμη απ' τη μπριζόλα τους πριν τη φάνε χύνοντας δάκρυα για το δύσμοιρο ζώο που θυσίασε τη ζωή του για να γίνει η τροφή μου.
Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι ο θάνατος είναι το ίδιο θάνατος για όλους.
Κι αν είναι ν' ανοίξουμε γι' αυτό κουβέντα, να πω το εξής: Όταν πρωτοάρχισα να ιστολογώ πριν 2 και κάτι χρόνια στο παλιό μου ιστολόγιο στα αγγλικά έβγαλα μια ανάρτηση για τη θανατική ποινή που εξελίχθηκε σε φόρουμ. Μεταξύ αυτών σχολιάζονταν η πρόσφατη τότε εκτέλεση του Σαντάμ μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και περιπτώσεις serial killers παρανοϊκές (π.χ. καταδικασμένος για πάνω από 100 φόνους ανηλίκων). Όσο το φόρουμ ήταν ανοιχτό, είχα τρελαθεί να διαβάζω ρεπορτάζ και αποφάσεις δικαστηρίων που μου έσφιγγαν το στομάχι.
Αυτό που παρατηρούσες μέσα από εκατοντάδες σχόλια ήταν ότι οι ανθρωπιστές και οι περί πολλού κοπτόμενοι υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν απ' τους πρώτους που προσδιόριζαν το θάνατο με μέτρα και σταθμά ποικίλα, νομιμοποιώντας τη θανατική ποινή. (Έχω ακόμη τα σχόλια σε pdf και ίσως τα βγάλω καμιά μέρα).
Αρνούμαι οποιαδήποτε νομιμοποίηση των εκτρόπων που έγιναν στην Ελλάδα -από την εν ψυχρώ εκτέλεση του Γρηγορόπουλου (κατ' εμέ μαφιόζικη κατά παραγγελία) μέχρι τα γιούργια στους σταθμούς, στις Τράπεζες, τα φουφουλίσματα του προαστειακού, τις μπόμπες στα κανάλια και τα τυφλά χτυπήματα με καλάζνικωφ και την οποιαδήποτε ταύτιση με Γαλλικές επαναστάσεις, Τιεναμέν, Κούβες, Οχτωβριανές και του κώλου τα εννιάμερα! Πρέπει να είσαι ανιστόρητος για να προβαίνεις σε συγκρίσεις.
Μπορείς όσο θες να οραματίζεσαι ότι θ' αλλάξεις τον κόσμο, είναι το εφηβικό non plus ultra ιδεώδες που περνάμε απ' τα 12 μέχρι τα 16 μας. Και για όσους νομιμοποιούν τα χτυπήματα σε κάποιον ένστολο, γιατί έτσι βολεύει, θα πω ότι ο σταλινισμός δεν ήταν μόνο τα γκούλαγκ και οι εκτελέσεις. Σταλινισμός είναι και η ενοχοποίηση της διαφορετικής γνώμης ή η αποδοχή ενοχής για τη διαφορετική γνώμη. Αλλά, είναι γελοίο να ενδύσουμε με πολιτικό μανδύα κοινούς εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Κι όσο για τα πρόβατα και τους λάθος βοσκούς, ας μην είμαστε πρόβατα, να μην τρώμε κουτόχορτο, να μη χρήζουμε ποίμανσης, αφού ο όποιος ποιμένας μας οδηγεί σε βοσκοτόπια για να παχύνουμε και τελικά να μας σφάξει.
Με λένε Ελένη και ψηφίζω Αριστερά.
Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά περιέργως θα συμφωνήσω ελαφρώς και με τον Zaphod.
Κι'εγώ θα συμφωνήσω με το Ελληνάκι.
Κατά βάσει-το ξαναλέω- συμφωνώ μαζί σου.
Από την άλλη σκέφτομαι πόσοι μπάτσοι στενοχωρήθηκαν για το χαμό του Γρηγορόπουλου...άντε κανένας πατέρας δεκαεξάχρονου γιου.
Αντιθέτως, όποτε χτυπιέται συνάδελφός τους, λυσσάνε.
Και φαντάζομαι πως γίνονται τ'αδύνατα-δυνατά για να βρεθούν οι ένοχοι αυτοί, και όχι οι υπόλοιποι για όλα τα υπόλοιπα αδικήματα.
Αλλά δε θέλω να μπω σ'αυτό το τρυπάκι.
Μόνο αν ξέρω προσωπικά το βίος και πολιτεία κάποιου ατόμου, μπορώ να σχολιάσω και το θένατό του.
Οπότε όταν ακούω τέτοια, στενοχωριέμαι πολύ όταν ακούω τόσο μικρές ηλικίες...
Ρε Estarian, έχεις απόλυτο δίκιο, η ζωή είναι ζωή και όσον αφορά στη ζωή, κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει και να πεί πως δεν σέβεται τη ζωή ενός "μπάτσου".
Αλλά ξέρεις κάτι;
Το πρόβλημα με την αστυνομία είναι πως ο αστυνομικός κινδυνεύει γιατί δεν κάνει καλά την δουλειά της, ενώ με εμένα πως κινδυνεύω γιατί δεν κάνει η αστυνομία καλά τη δουλειά της.
Βέβαια καλό είναι να σκεφτόμαστε πως όλα αυτά τα προβλήματα πηγάζουν από κάτι που δε σχετίζεται με τη "ζωή", είτε του πολίτη, είτε του αστυνομικού.
Η ζωή όμως είναι ζωή. Σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα.
Κατά τα άλλα... χάος...
Post a Comment