Tuesday, August 24, 2010

Ικαριά και τα λοιπά

Γύρισα ψες αργά από την Ικαριά / φύσαγε και μας επέρνανε τα κυ-ματ-ά / πήρα δραμαμίνες και την πά-λε-ψά.

Φωτογραφίες δεν έχω ακόμα γιατί τη μηχανή την έχω στο αυτοκίνητο και βαριέμαι να πάω να την πάρω. Καταλαβαίνεις επίπεδο σαπίλας δηλαδή αγαπητέ αναγνώσθα. Φωτό, αύριο.

Πάμε λοιπόν, για έναν μίνι τουριστικό οδηγό ενός μικρού κομματιού της Ικαρίας.

Κατ'αρχήν, είχαμε ακούσει πολλά. Είχαμε διαβάσει πολλά. Είχαμε προετοιμαστεί για τα χειρότερα. Που δεν ήρθαν.
Φτάσαμε στις 4:30 το πρωί στον Άγιο Κύρηκο. Το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει, μας περίμενε στο λιμάνι με τα κλειδιά πάνω και ένα χαρτόνι με το όνομά μας στο παρμπρίζ. Ναι, μόνο του. Ο τύπος είχε παρατήσει το αυτοκίνητο ξεκλείδωτο στο λιμάνι, με τα κλειδιά στη μίζα. Ούτε συμβόλαια, ούτε υπογραφές, ούτε έλεγχος αν ξέρουμε να οδηγάμε κάτι δυσκολότερο από στράτα μωρού, τίποτα.
Ήμασταν κομμάτια και ο δρόμος για τον Αρμενιστή μακρύς. Και δύσκολος. Πριν κανένας έξυπνος ρωτήσει "μα γιατί πήγατε Άγιο και δεν πήγατε κατευθείαν Εύδηλο", να πω ότι η απάντηση σε αυτό είναι πιο προφανής και από ένα τεράστιο κτίριο με μια πινακίδα νέον 10x10 που γράφει πάνω "ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΤΙΡΙΟ".
Παμ παρακάτ. Ο δρόμος  από Άγιο μέχρι Αρμενιστή είναι εξαιρετικός. Ειδικά αν είσαι κουρασμένος και έχεις ένα θεματάκι με το σκηνικό "κωλόδρομος-γκρεμός χωρίς προστατευτικό-λιωμένοι ντόπιοι που τρέχουν". Τι γκρεμίλα ανεβοκατεβήκαμε Δία μου και Αφροδίτη μου! Πάνω-Κάτω-Πάνω-Κάτω. Στη μισή διαδρομή κοίταγα το πάτωμα. Ξέρεις, αυτή η ψευδαίσθηση που έχεις όταν είσαι σε μεγάλο αυτοκίνητο, ότι οι ρόδες είναι στον αέρα; Ότι ΤΩΡΑ πέφτεις; Ε εγώ την είχα σχεδόν δύο ώρες που κάναμε για να διανύσουμε τα 57 χιλιόμετρα. Είμαι λίγο υπερβολικός σε αυτό, αλλά δυστυχώς έχω ένα θέμα με τα άκρα. Όχι τα ύψη, τα άκρα. Τέλος πάντων, πάει αυτό.
Και φτάνουμε στον Αρμενιστή κατά τις 6:30.. Πρώτη εντύπωση, μια ομορφιά το χωριουδάκι. Κόσμο είχε που πηγαινοερχόσαντε, βρήκαμε και το -φαντάζομαι γνωστό στους θαμώνες του νησιού- τυροπιτάδικο και ξεδώσαμε στην τυρόπιτα. Έλα ντε όμως που το δωμάτιο θα άδειαζε στις 12.. Οπότε λιώσιμο. Οι άλλοι σαπίσαν στον ύπνο, εγώ είχα ξυπνήσει. Άραξα με καφεδιά, νερά και τσιγαριές και απολάμβανα τη θέα από το μπαλκονάκι των δωματίων.
                                                                          Το Λιβάδι και η Μεσακτή, από το μπαλκόνι μας στον Αρμενιστή

Στον Αρμενιστή που λες υπάρχουν δύο κοντινές παραλίες. Το Λιβάδι και η Μεσακτή. Ήμασταν τυχεροί και δε φύσαγε κάστανο κιόλας και φχαριστηθήκαμε - εεε λάθος ΦΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑΝ μπάνιο. Εγώ σε 10 μέρες που κάτσαμε έπεσα 4 φορές. Εφάρμοσα το εξαντλητικό πρόγραμμα διακοπών με τίτλο "Ύπνος-Μπύρες-Φαϊ-Ύπνος-Φαϊ-Κρασιά-Ξύδια-Ύπνος". Που και που βούταγα και το κεφάλι μέσα στο νερό να αλατιστεί λίγο να νοστιμίσει.
Στη Μεσακτή έχει ωραιότατο μπιτσμπαράκι με λογικέ τιμέ, στο οποίο τσακίσαμε τις ποικιλίες και τις μπύρες. (Μπύρα 2 ευρώ, ποικιλία μεγάλη 9. Ήταν μεγάλη όμως...Ποτά 5 ευρώ. Μια χαρά )
Στο Λιβάδι το Μπιτσόμπαροπιτσαριοταβέρνα "Παράσχος" δεν μας ικανοποίησε και πολύ καθώς μας έφερε ζεστές μπύρες. Όχι δροσερές. Ζεστές. Του στυλ "Τις έβαλα πριν 2 λεπτά στο ψυγείο. Που είναι σβηστό". Τη δεύτερη φορά που πήγαμε όμως, οκ, είχε προνοήσει από το πρωί.
Η Ικαρία προσφέρεται για αραλίκι. Για χαλάρωση. Και του δωσα και κατάλαβε. Ξύπναγα το νωρίτερο στη μία και πάλι το σκεφτόμουν να σηκωθώ. Έχει άλλους ρυθμούς το νησί, όχι όμως αυτούς που μου είχαν περιγράψει. Ήταν όλοι λίγο πιο αργοί από ό,τι έχουμε συνηθίσει γενικά, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας, μια χαρά ήταν η εξυπηρέτηση. Απλά κανείς δε σκιζόταν να σου φέρει τον καφέ ή το φαϊ. Δεν τρέχουν οι άνθρωποι, δεν αγχώνονται, πως το λένε. Και αυτό μου άρεσε. Και ας έκανε ένα πρωί η κοπελιά στο καφέ 20 λεπτά να φτιάξει 2 καφέδες. Γιατί την έβλεπα και τη χαιρόμουν. Είχε 10 παραγγελίες, τις έφτιαξε με μια συγκεκριμένη ταχύτητα. Ούτε άγχος ούτε τίποτα. Γενικά έτσι ήταν όλοι. Και γούσταρα. Άμα είσαι αγχωτικός και παραγγέλνεις τώρα και έχεις την απαίτηση να στα φέρουν προχτές, άστο καλύτερα, πήγαινε αλλού.
Πήγαμε και στο Να. Πανέμορφο μέρος. Αλλά το χαλάνε οι γκρουβαλέοι. Ειδικά οι Παραλίαρχοι, που αν και υπερασπιστές της ελευθερίας και της αχαλίνωτης τσουτσούς, συμπεριφέρονται σαν τους "παλιούς" στο στρατό. Ξέρεις τώρα, έχουν ένα υφάκι "σσσσ, φιλλλάρα, μου τη σπας που έρχεσαι γιατί το τσαρδί είναι δικό μου, και εγώ έρχομαι εδώ από το '85 και τώρα έχω ινδιάνικο όνομα και γκαραγκαγκάν γκαγκάν".
  Η παραλία του Να

Αυτοί πάντως για οικολόγοι έχουν περίεργες συνήθειες μιας και και τα σκουπιδάκια τους είδα στην παραλία και σαμπουανάκι και αφρόλουτρο να αφρίζει στο ρέμα. Να χαρώ εγώ επαφή με τη φύση. Τέλος πάντων. Άλλο θέμα αυτό.
Παρατήρηση γενική για το νησί : Αισθάνθηκα άσχημα που δεν είχα τατουάζ και σκύλο. Αλήθεια. Μιλάμε όλοι είχαν από ένα τουλάχιστον μεγάλο τατουάζ και ένα σκύλο.
Πήγαμε και στο περίφημο χωριό, το Χριστό Ραχών. Λυπάμαι αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Στις 2 το βράδυ ήταν σαν τη Χώρα οποιουδήποτε νησιού. Ο ένας πάνω στον άλλο, ποτά, μπαράκια κλπ. Με αυτά που είχα ακούσει, το περίμενα πιο μαζεμένο και πιο "χωριό". Κατά παράδοξο τρόπο δε, είδαμε κάργα τρεντόκοσμο εκεί πέρα, που δε βλέπαμε πουθενά αλλού. Που στο διάτανο ήταν όλοι αυτοί κρυμμένοι, δεν ξεύρω.
Πήγαμε και σε πανηγύρι, αλλά ήρεμο, όχι στη Λαγκάδα κλπ, γιατί α. ήταν μακριά και κωλόδρομος και β. ποιος θα οδηγούσε μετά από κει πέρα. Οπότε καταλήξαμε στο Γιαλισκάρι. Εμένα οι μουσικές δε με ενδιαφέραν και ιδιαίτερα, αλλά ο Χούμα που ήθελε να ακούσει παραδοσιακή μουσική απογοητεύτηκε γιατί παιξαν 2-3 ικαριώτικα και μετά κάναν κλασσικό πρόγραμμα ρεμπετοσκυλάδικου με μερικά βαλς για τα μπαρμπάδια. Από φαϊ όμως έσκισαν. 3 κιλά κατσίκι τσακίσαμε.
 Ικαριώτικος στο πανηγύρι στο Γιαλισκάρι

Του άλλαξα τα πατριαρχεία, μια και είμαι ο μοναδικός απο την παρέα που τρελλαίνεται για αμνοερίφια. Λούκουμος το κατσίκι σου λέω. Το περίφημο ικαριώτικο κρασί, προσωπικά δε με ενθουσίασε, αλλά το τίμησα δεόντως, δεν πρέπει να έχουν παράπονο. Νομίζω μέχρι 7 κιλά φτάσαμε στην καθησιά μας. Για κρασί, καλό σκοράκι.
Πάμε στο φαϊ τώρα, γιατί ξέρω ότι αυτό καίει :
Άμα πας, θα πας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο Γεφύρι στον Αρμενιστή. Ο Σωτήρης και η γυναίκα του είναι εξαιρετικά παιδιά. Το φαϊ τους "μαμαδίστικο" και πεντανόστιμο. Και φτηνό. Να τα στιφάδα, να τα παστίτσια, να τα μοσχαράκια, να οι ντοματοκεφτέδες, να οι κολοκυθοκεφτέδες..Στο Γεφύρι επίσης έπαιζε και ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γκρουπάκι ρεμπέτικα -ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ όμως, όχι γιαλαντζί-. Πάθαμε ΠΛΑΚΑ με τη φωνή της κοπέλας. Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας που πετύχαμε τέτοιο διαμάντι στο άσχετο στην Ικαρία. Απορούσαμε όλοι γιατί αυτοί δεν είναι γνωστοί και δεν έχουν δίσκο. Το χειμώνα τραγουδάνε Αθήνα, Σ-Κ στο Φίλεμα, οπότε θα τους ξαναδούμε.
Πρώτη μέρα φάγαμε σε μια μούφα, αλλά είχε γέλιο. Ο γιος του ταβερνιάρη μίλαγε σαν το Γκιωνάκη στα Κίτρινα Γάντια. Ξέρεις, το σκηνικό "πορτοκαλάδα θέτε; με μπορτοκάλι;".. ε τέτοιος. Και είχε και το αντίστοιχο παρουσιαστικό. Του λέμε "ένα νερό". Λέει "εμφιαλωμένο ή βρύση;" ε τον ρωτάμε "πίνεται το νερό της βρύσης;" , ε τι το θέλαμε... απαντάει "Γκαι εγώ αυθό μπίνω". Είπαμε, με φωνή Γκιωνάκη.. Δε γελάσαμε εκείνη τη στιγμή, κρατηθήκαμε, αλλά... τι να σου πω.. Κακώς μας προκάλεσε γέλιο, ξέρω, αλλά και συ στη θέση μας...
Το άλλο στον Αρμενιστή, το "Δελφίνι" που το χαμε ακούσει, να πω το κρίμα μου, δε με ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Τίμιος βέβαια, νόστιμος αλλά απλά οκ.
Σκίσαμε και μια αστακομακαρονάδα στο Δειλινό,πίσω από το εκκλησάκι στο Γιαλισκάρι. Έφαγα και τις δαγκάνες του αστακού. Τα κόκκαλα σου λέω. Άπαιχτη και φτηνή. Για αστακομακαρονάδα ε..νταξ μην τρελλαθούμε κιόλας. Το είχε 60 το κιλό. Πολύ νορμάλ σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούν εδώ πέρα.
Και στο Να λιώσαμε στο φαϊ αλλά δε θυμάμαι το όνομα της ταβέρνας, ήταν πάντως αυτή που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την παραλία.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση στην Ικαρία είναι ότι αν και τα περισσότερα μαγαζιά φαινόντουσαν "τουριστίλα" και περίμενες να σε κουστουμιάσουν και να φας παπάτζες, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. ΚΑΚΟΣ δεν ήταν κανένας - εκτός από τον Γκιωνάκη που ήταν μετριότατος στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Οι μαγαζάτορες -ντόπιοι ή ξένοι- ήταν όλοι τους εξαιρετικοί. Και να περάσουν να σε ρωτήσουν αν τρως καλά και να σε κεράσουν το κρασάκι τους και να κάτσουν να πιούν ένα ποτηράκι μαζί σου αν τους έπαιρνε. Είπαμε, μπορεί μερικές φορές να ξέχασαν κάτι να σου φέρουν ή να σου άργησαν λίγο κάτι, αλλά  τους πάω. Είναι άρχοντες.
Ειδική εύφημος μνεία στον ιδιοκτήτη του "Ρέμπελου" στον Αρμενιστή. (Όπου "Ρέμπελος" ένα από τα ωραιότερα μπαράκια που έχω πάει ποτέ σε νησί, με γαμάτη μουσικούλα, και ανεμπόδιστη θέα στην ανατολή, με το κύμα να σκάει από κάτω σου..) . Είχαμε που λέτε κοπέλα με σπασμένο πόδι στην παρέα, οπότε κυκλοφορούσε με πατερίτσες. Πήγαμε στο Ρέμπελο 3 φορές. Την τρίτη φορά, με το που κάτσαμε μας έφερε ο άνθρωπος μια γύρα σφηνάκια και μας είπε το εξής " αυτά σας τα κερνάω για την κοπελιά, που με τιμάει και με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ανεβαίνει τόσες σκάλες με τις πατερίτσες για να έρθει στο μαγαζί μου 3 φορές συνεχόμενα". Ε τι να πεις; Έτσι είναι οι επαγγελματίες ρε σεις. Σε κερδίζει με.. τίποτα. Μια ατάκα και 6 σφηνάκια. Προφανώς απο κει εκείνη τη μέρα φύγαμε πρωί και μπουσουλώντας. Μας κάνανε χεστά. Πως κατέβηκε η άλλη τις σκάλες, ιδέα δεν έχω..
Τι άλλο, α ναι πήγαμε και στο περίφημο Κασμίρ και είδαμε μάλιστα και τον Μαραβέγια που ισχυρίζεται ότι είναι Ilegal. Για μένα προσωπικά μάλλον άοσμος είναι αλλά του αναγνωρίζω το γεγονός ότι παίζει ένα είδος που δεν παίζει άλλος εδώ πέρα. Α και μου τη σπάει το ότι το συγκρότημά του έχει το όνομά του. Πάντα μου την έσπαγε αυτό, για όλους. Γιατί ρε μεγάλε; Και "Μαραβέγιας" και "Ilegal"; με αναφορά Μάνου Τσάο και καλά; Και το λεγε και κάθε τρεις και λίγο "Ικαρία.. 2010... Μαραβέγιας........... ΙLEGAAAL". (είπαμε του αναγνωρίζω ότι αν και δεν παίζει είδος που με τρελλαίνει, είναι -κατ'οικονομίαν- πρωτότυπος)
 Θα φτιάξω και εγώ συγκρότημα , ρέγκε. Θα λέγεται Estarian Κουτσουμπιλά.

Outro : Πέρασα εξαιρετικά στην Ικαρία. Θα ξαναπήγαινα. Κυρίως για τους ανθρώπους και δευτερευόντως για το τοπίο.

Πάρε και τέχνη : Το πρώτο μου time-lapse βιντεάκι στην Ικαρία. Ήλπιζα να πιάσω και κανένα διάττοντα από Περσείδες αλλά δεν (σκόπευε και σχετικά μακριά από το επίκεντρο η μηχανή.. δεν μας έκατσε). Νταξ, δεν πολυβλέπεται αλλά κάτι έκανα. Ειδικά αν δε βάλεις full screen δεν παίρνεις χαμπάρ..
Είναι 64 φωτογραφίες με έκθεση 15 δεύτερα η κάθε μία, παρμένες ανά ένα λεπτό.







Wednesday, August 04, 2010

Χρυσάφι οι ξαπλώστρες χρυσή μου

"Μας κλέβουνε καλέ"
"Μας πήρανε τα ποκαμισοσώβρακα"
"Μαύρα, μαύρα, χωρίς απόδειξη οι ξαπλώστρες στην <γνωστό νησί> "
"Μας γδάρανε, 1360 ευρώ μια ξαπλώστρα, μισό μέτρο σκιά και δυό ματιές από το μπάρμαν. Που ήταν φωτιά όμως αγάπη μου. Είχε κάτι κοιλιακούς σου λέω, έπαιζες σκάκι. Ρυμοτομημένος όλος ο θώρακάς του. Καλέ σα χάρτης του Βόλου ήταν".
"Πανάκριβα τα .................... στην ..................."
Έτσι ξεκινάνε πολλές μα πολλές συζητήσεις τριγύρω τώρα τελευταία. Βέβαια ακούς και άλλες του στυλ "πόσο είχε το ποτό;" "ε δεν ήταν και πολύ ακριβό, από 10 μέχρι 15". Τι λες αγάπη μου, με 15 ευρώ το ποτό, έχω την απαίτηση να μου κάνουν και 2 λαπντανς οι σερβιτόρες.
Ακούς τον κόσμο να γκρινιάζει για τις τιμές της ξαπλώστρας, του καφέος, της μπύρας (μέσος όρος 7 ευρώ αν δεν κάνω λάθος, το μικρό, ζεστό μπουκαλάκι αποπλύματος ποδαριών). Ακούς να λένε ότι τους γδέρνουν και είναι κοροϊδία. Αλλά πάνε. Και ξαναπάνε. Και ξαναγκρινιάζουν. Και ξαναπάνε. Και ξαναγκρινιάζουν.
Κάτσε ρε φίλε, κάτσε ρε κοπελιά, μισό λεπτό δηλαδή. Έχεις ένα μπάτζετ μικρό ας πούμε, μέσα ; Δε σε παίρνει για πολυτέλειες. Εντάξει; Θεωρητικά πάντα.Και πας και δίνεις ένα δεκάρικο για ξαπλώστρα; Διατί περικαλώ; Για να ρχεσαι μετά να κάθεσαι δίπλα μου και να ξινομουνιάζεις και να θρηνείς τα ευρώπουλά σου; Για στάκα ρε αλάνι γιατί δε μας τα λες καλά. Αμ δεν έχεις λεφτά, αμ πας κάπου που ΞΕΡΕΙΣ ότι θα σου γυαλίσουν το σουφρί, αμ γκρινιάζεις μετά.
Θα μου πεις βέβαια "ΘΑ ΠΑΩ ΕΓΩ ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ; ΧΩΡΙΣ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ; Αφού εκεί κυκλοφορούν όλα τα γκομενάκια/όλοι οι γκόμενοι. Καλή η θάλασσα η ήρεμη χωρίς σκατά και πετρέλαιο αλλά εκεί δεν υπάρχει ψυχή. Και θα καεί και το δερματάκι μου" κλπ κλπ.
Κατ'αρχήν κατανοώ το θέμα "εκεί υπάρχουν πιθανότητες να ρίξω κανα μπίκο/να φάω καναν παργαλάτσο". Είναι καλοκαίρι, τις ορμόνες τις κλωτσάς στο δρόμο για να περάσεις και παραδέχομαι ότι αυτό το χούι με τα καυτά σορτσάκια με κάνει να θέλω να χλιμιντράω σαν τον Αστραχάν στο τελευταίο κατοστάρι. Και ναι, η παραλία θα έπρεπε να περιέχει την τριάδα "κώλοι-ποτά-άνεση" σε λογικές τιμές. Εγώ νομίζεις δε γουστάρω ξαπλωστρούλα, ομπρελίτσα και περατζάδα από μαγιό σε φυσικό κωλί; Φυσικά και γουστάρω. Αλλά τα χω τιμολογήσει όλα αυτά. Σύμφωνα με το πόσα υπάρχουν στο δικό μου πορτοφόλι. Όχι σύμφωνα με το πόσα θέλει ο κ.Επιχειρηματίας να βάλει στο δικό του. Δεν του χρωστάω τίποτα του εκάστοτε γλίτση που έχει τα κονέ με δημαρχαίους, νομαρχίες κλπ κλπ και έχει καβατζώσει μια παραλία και μου χρεώνει τον ήλιο και τη θάλασσα λες και αυτός πλήρωσε για να φτιαχτούν. Γιατί πίστεψέ με, ΔΕΝ πλήρωσε αυτός για να φτιαχτούν. Όχι, αλήθεια.
Και εγώ θέλω την καφεδούμπα μου με 7πλη δόση εσπρέσσο για να ξυπνήσω και μετά τα τρισπαγωμένα μπυρόνια μου να ρέει ο λυκίσκος στα σκώτια και στα στομάχια και να ευφραίνεται ο σύμπας. Αλλά ρε φίλε, 8 ευρώ για χλιαρή μπύρα; Όχι δε θα τα δώσω και πες με και τσίπη. Και ξέρεις γιατί; γιατί πάντα υπάρχουν και αλλού περτικαλιές που βγάζουνε καρπούζα.
Δυστυχώς φίλε και φίλη θαμώνες των "οργανωμένων" παραλιών, λυπάμαι που στο λέω, αλλά είστε θύματα. Ειδικά εσείς που δε σας περισσεύουν. Οι άλλοι στα παπάρια τους, έχουν και τα καίνε άμα λάχει κιόλας. Εσύ όμως που μετράς το φραγκοδίφραγκο και βάζεις 3 ευρώ βενζίνη για να μπορέσεις να πάρεις καφέ στην παραλία, είσαι θύμα. ΚΟΡΟΙΔΟ.
Και ακόμα περισσότερο, εσύ, ο γονέας που πριν λίγο γκρίνιαζες σαν παρθένα στην εμμηνόπαυση ότι πλήρωσες μια 60ρού για να πας για μπάνιο. ΝΑ ΠΑΣ ΠΑΡΑΠΕΡΑ δε σκέφτηκες ρε φωστήρα;;; Όχι, το σκέφτηκες, παραδέξου το. Αλλά τη Δευτέρα στη δουλειά πως θα πεις ότι "Μαλάκα το ΣΚ πήγα για μπάνιο πχ στον Αστέρα και γινόταν του αιδοίου η θύελλα";. Έχει μια γκλαμουριά ο Αστέρας και οι οργανωμένες γενικότερα. Σου προσδίδουν ένα στάτους. Ναι ρε φιλαράκι αλλά άμα φοράς τα σώβρακα μπρος πίσω και μέσα έξω για να κάνεις οικονομία στο Ντιξάν, σόρρυ αλλά να το χέσω το στάτους σου.
Έχουν ένα κατιτίς και οι ωραίες γαμάτες παραλίες στα γνωστά νησιά. Που μαζεύεται "ο καλός ο κόσμος". Ναι αλλά εσύ πας εκεί γιατί ανήκεις στον καλό τον κόσμο, ή για να σε δουν δίπλα στον καλό τον κόσμο και να σε μπερδέψουν και σένα για τον καλό τον κόσμο; Και όχι τίποτα άλλο, αλλά και πας και τα σκας και δεν έχεις μία όταν γυρνάς και μετά όλο το χειμώνα τρως βρύα και λειχήνες (αυτό το βρύα και λειχήνες έχει γίνει σήμα κατατεθέν εδώ μέσα) και μας πρήζεις που στα φάγανε, οι μαυραγορίτες, οι φοροφυγάδες και μετά τσιροκοπάς στο κράτος που δεν πιάνει αυτούς που σε πιάνουν κορόϊδο και συ το ξέρεις ότι σε πιάνουν κορόϊδο αλλά παρ'όλα αυτά συνεχίζεις να τους χρηματοδοτείς. Λογικό ε;;
Θα μου πεις τώρα, και τι να κάνω ρε φιλαράκι; να κλειστώ σπίτι Αυγουστιάτικα και να το παίξω νηστεία και προσευχή; ΟΧΙ. Βγες. Αλλά έχε το νου σου. Δες, σύγκρινε, αποφάσισε και ΤΙΜΩΡΗΣΕ τους αγυρταίους. Η μπύρα στο Πόρτο Ράφτη και στο κάθε Πόρτο Ράφτη έχει 8 ευρώ, γιατί κάθε μέρα είναι φίσκα. Άμα βάραγε μύγες και μέτραγε τα προβατάκια στα κύματα, θα την είχε λιγότερο.
Τόσο δύσκολο σου είναι ρε συ να πας μια φορά κάπου, να σε γδύσουν και να μην ξαναπάς;;
Κάντο και θα δεις που θα πάνε οι ξαπλώστρες. Αν δύο ΣΚ βαρέσουν μύγες τα παλλικάρια και πάρουν μυρωδιά ότι ο κόσμος τους γράφει στα παλαιότερα και την κάνει για άλλες παραλίες, σου πω εγώ που θα πάνε οι τιμές. Αλλά αντέχει ο κώλος σου δύο ΣΚ χωρίς ξαπλώστρα και κώλους; ε; αντέχει;;
Θα σου πω παραδειγματάκι παραλίας ανυποψίαστης. Θολό. Πιο κάτω από τη Ζαχάρω (ναι ρε είναι μακριά, αλλά οκ, ένα παράδειγμα σου φέρνω). Τεράστια παραλία. Με μπαράκι σένιο, με τιμές χώμα, μπύρα παγωμένη και ποικιλίες του θανάτου. Αυτός δεν κερδίζει νομίζεις; Της καριόλας γίνεται. Ψάχτο. Και ψάξε και τέτοια μέρη γενικότερα. Υπάρχουν αλλά δεν τα ξέρεις γιατί σε έχει φάει ο κοσμοπολιτισμός.
Άντε ξύπνα λίγο. Γιατί δανεικά δε σου δίνω.

Update - Ενημέρωση - Διαφήμιση : 
Χαλκιδική, Πλατανίτσι : Ξαπλώστρα-ομπρέλα , τσάμπα. Δωρεάν. Τον καφέ σου πληρώνεις. Μπράβο ρε παλλικάρια, είστε μάγκες. Και σας αξίζει να τα κονομήσετε φέτος. Ξαναμπράβο.
(Μάλλον το μαγαζί το διαχειρίζονται ξενωμερίτες, γιατί όσο θυμάμαι τους Χαλκιδικαίους, ήτο ούλτρα φραγκοφονιάδες). Αλλά μπράβο και ξαναμαναμπράβο