Friday, March 18, 2016

Αίσχος! Όνειδος! Ντροπής Πράγματα!

Όποιος διαβάζει το σεπτόν τούτον ιστολόγιον σχετικά συχνά, θα έχει διακρίνει φαντάζομαι, καλά κρυμμένο βέβαια μέσα στα κείμενά μου, πίσω από υποννοούμενα, υπεκφυγές και προπετάσματα καπνού, ότι φαν του συρίζεος δε με λες κιόλας.
Με λες όμως φαν του "για όλους τα ίδια κριτήρια" και ταγμένο εχθρό του "μονά-ζυγά δικά μας".
Έτσι λοιπόν, βλέποντας το υποάρθρο αυτό σε πόνημα της Καθημερινής, δε μπόρεσα παρά να γουρλώσω τα μπιρμπιλωτά μου μάτια και να αναφωνήσω "ρε τι μαλακίες ειν τούτες ρεεεε;"


Το υπόλοιπο μέρος του άρθρου με αφήνει αδιάφορο καθότι είναι κατάθεση γνώμης, λάθος-σωστή δε με ενδιαφέρει, ακόμα και αν είναι στρατευμένη. Νιουζφλας: ΟΛΕΣ οι γνώμες είναι στρατευμένες. ΟΛΩΝ των δημοσιογράφων. Απλά μερικοί είναι πιο ελλεεινά τρισχυδαίοι από άλλους. Και ναι φίλο, ελλεεινά τρισχυδαίος μπορεί να είναι και κάποιος που είναι "με το μέρος σου". Ναι ναι, για τη δική σου τη μεριά λέω. Αυτή που έχει μόνο και πάντα δίκιο.

Παρεκτρέπομαι όμως.
Η μαλακία αυτή που παραθέτω, δεν είναι γνώμη. Δεν είναι αντίθεση σε πολιτική, ούτε καν σε πρότερο ανέντιμο βίο προσώπου. Ναι είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι επιτρέπεται να κρίνεις κάποιον ως προσωπικότητα και συνολικά ως άξιο ή όχι βασισμένος σε πολλά modalities που λέμε και στο χωριό μου. Έτσι τριμάλακας μπορεί να είναι ένας άνθρωπος με 18 πτυχία αλλά καθήκι, και άξιος ένας άνθρωπος με 0 πτυχία αλλά σοβαρός και μετρημένος. Τίποτα δε μπαίνει σε ενα ντορβά αυτούσιο και όπως έχω πει πολλάκις, το μοναδικό πράγμα που εξασφαλίζει το οτι δεν είσαι μαλάκας, είναι το να μην είσαι μαλάκας. Το τι καθιστά κάποιον παπάρα, ειδικά στην πολιτική, έχει τεράστια διακύμανση.
Τεσπα, ξαναπαρεκτρέπομαι.
Έψαχνε να βρει ο τυπάς κάτι να πει για το Βούτση. ΟΚ, άντε και πες δεκτόν. Οι εκστρατείες εναντίον προσώπων στην εξουσία δεν είναι άγνωστες, ούτε σπάνιες, ούτε καν και ιδιαίτερα αθέμιτες σύμφωνα με όλους (ώπα σημείωση: Κανείς από αυτούς που κάνουν/συμμετέχουν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ σε οργανωμένη εκστρατεία εναντίον προσώπων δεν παραδέχεται οτι αυτό κάνει. Ίσα ίσα που το καταδικάζουν. Όταν το κάνουν οι άλλοι. Όταν οργανωνόμαστε ΕΜΕΙΣ και κάνουμε στις 4 το μεσημέρι ντου 15000 ψευτικα και μη ακάου σε έναν τυπά για 2 ώρες και μετά σταματάμε, είναι θεάρεστο έργο γιατι ο τυπάς είναι ο Εχθρός και πρέπει να ψοφήσει.)
Όταν όμως πας να βγάλεις απο τη μύγα ξύγκι, κάνεις και παρατηρήσεις του στυλ "ενας πρόεδρος βουλής δεν κάνει να κατουρεί σε ουρητήρια" το πράγμα αρχίζει και ξεφτιλίζεται πατίκορφα.
Ρίχνει δούλεμα στον κακομοίρη το Μπαρμπα Στάθη επειδή κατούρησε στα ουρητήρια.
ΟΚ καταλαβαίνω ότι στη νομενκλατούρα της ντεμέκ αστικής ιντελλιγκέντσιας (πω ρε μαλάκα τι είπα ο άνθρωπος τώρα) δεν κατουρούσι ποτέ (φαντάζομαι δε χέζουσι κιόλας) και κλάνουν σανέλ ν5 από πλατινένιες οπές. Μια χαρά γουστάρω ιντελλιγκέντσια και αστική απαυτή, τους βλαχομπαρόκ  απογόνους συνδικαλίλας των 80ς που νομίζουν εαυτούς sapientes και ανώτερη μεγαλοαστίλα ενώ robustίζουν δεν αντέχω.
Και, μεταξύ μας, ρε κλάμπανε, έχεις 1000000 πράγματα να πεις για το Βούτση, το Μπαλτά, τον οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί έβερ με πολιτική σε αυτή τη χώρα. Ότι κατουράει όρθιος σε ουρητήριο κρίθηκε ως γεγονός για πικάντικο σχολιασμό; Ντάξει ακόμα και το "αστείο" για τη Ζωή ήταν καλύτερο από την παρατήρηση στο Βούτση, και αυτό μεταξύ μας, ήταν επιπέδου "μισό λεπτό να τελειώσω την ορθογραφία μου και θα διαβάσω και εμείς και ο κόσμος μαμά".
 Τώρα θα μου πεις και ποιος ειμαι εγώ να κρίνω αστεία, τέχνη, χιούμορ, μόδα, άρθρα, γνώμες,απόψες κλπ κλπ. Ε και α σιχτίρ, δεν το ξερα ότι πρέπει να ανήκω σε καμιά επίλεκτη κάστα για να μπορώ να κρίνω το ο,τιδήποτε αμα πια.
Κάποιος είπε στον συντάξαντα το άρθρο "έλα έλα γράψε και καμιά μαλακία για το Βούτση, για ΄κάποιον, δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε" και ο άλλος έγραψε για το κατούρημα.. τι να πεις.
Και μεταξύ μας, έχεις ράπερ, συγγενείς και γκόμενες ράπερ, έχεις διάφορα συγγενολόγια που προσελήφθησαν, έχεις πάνω από όλα Καρανίκα εσύ σουπερστάρ και το μονο που βρήκες να πεις ήταν για το Μπάρμπα Στάθη - plus size Δον Κιχώτη;
Τουλάχιστον ρε αδερφέ, όταν το κάνουν αυτό από αριστερά, το κάνουν πιο έξυπνα και κομψά, μάθετε λίγο καλύτερη μπαλίτσα από τους μάστορες. Ερασιτέχνες. Άσχετοι. Α σιχτιρ, τσαντίστηκα




Sunday, March 06, 2016

Υπάρχει ελπίδα

Απογοητευτικές επιδόσεις για τους Έλληνες στα μαθηματικά , διαβάζεις.
(Βέβαια την ίδια βδομάδα βγήκε και αυτό για να μην γκρινιάζουμε αλλά δε θέλω να γράψω άρθρο για αυτό, για το άλλο θέλω).

Τα ελληνάκια δεν ξέρουν μαθηματικά!
...
...
ΣΩΩΩΩΠΑ.
Να ήταν μόνο αυτό που δεν ξέρουν. Γιατί, ξέρουν οποιαδήποτε θετική επιστήμη;  Για μέσο όρο μιλάω, όχι για αυτούς που τους κοπανάνε στα διαλείμματα οι συμμαθητές τους επειδή ξέρουν να γράφουν τα ρήματα με "ω". Την τύφλα τους τη μαύρη δεν ξέρουν. Παράλληλα φυσικά νομίζουν ότι ξέρουν και οτί νογάνε στα πάντα (ευχαριστούμε ικανοί γονείς που προστατεύετε τα παιδιά σας από τη σκληρή πραγματικότητα και δεν αφήνετε λεπτομέρειες όπως..η πραγματικότητα να χαλάνε τη διάθεση στα βλαστάρια σας.)
ΑΛΛΑ μην ανησυχείτε αγαπητοί παντελώς άνευ λόγου και αιτίας επηρμένοι φίλοι μου, αγαπητά μνημεία εγκεφαλικής ανεπάρκειας, αγαπητές απαστράπτουσες μορφωτικές ανυπαρκτότητες και τρέσσες πρωϊνατζούς.
Υπάρχει λύση και μέλλον δι υμάς (κάτσε γιατί μπορεί να μπερδεύτηκες τώρα, έγραψα δύσκολη λέξη)...
Υπάρχει λύση και μέλλον και για σας. Βασικά η λύση αυτή υπήρχε εδώ και αιώνες και θα υπάρχει απο ό,τι φαίνεται εσαεί (ώπα ώπα, και άλλη δύσκολη λέξη). Θα υπάρχει λέω, για πάντα:
ΓΡΑΨΟΥ ΣΕ ΚΟΜΜΑ
Πρόσεξε τώρα να δεις. 
Γενικά τα ελληνάκια γκρινιάζουμε για αυτό. Που διορίζεται κόσμος (έστω και προσωρινά) επειδή είναι γραμμένος σε ένα κόμμα. Από τα 80 θυμάμαι εγώ που φορούσα κοντά παντελονάκια και έτρεχα στο καπηλιό του ΚυρΘανάση να πάρω λακέρδα και μισή οκά κοκκινέλι για τον παππού, αποστρέφονταν μετά βδελυγμίας οι τριγύρω τα βύσματα που μπαίναν στο δημόσιο επειδή ήταν γραμμένα στο ΠΑΣΟΚ. Μετά, μεγαλώσαμε λίγο και αποστρεφόμασταν μετά βδελυγμίας τα βύσματα που μπαίναν στο δημόσιο επειδή ήταν γραμμένα στη ΝΔ. Μετά πάλι το ίδιο για το ΠΑΣΟΚ, μετά πάλι το ίδιο για τη ΝΔ. Γενικά αποστρεφόμασταν τα βύσματα που λες, που τουλάχιστον μια 40ετια επέπλεαν στην κοινωνική ζωή όπως όλοι οι φελλοί άλλωστε. Και τότε ήταν και εύκολο, στις εποχές της αστακομακαρονάδας, του βλαχοκιτς ματσοΑυστριακού μηντιάρχη (μπερδεύτηκες με το Αυστριακός; δεν ξέρεις ότι τους Βολιώτες τους λένε αυστριακούς;). Λεφτά υπήρχαν, οι αμόρφωτοι βλαχοεστέτ της πασοκονδημοκρατίας έδιναν και έπαιρναν (για να είσαι αμόρφωτος δε χρειάζεται σώνει και καλά να έχεις τελειώσει πανεπιστήμιο, μπορείς να είσαι και χωρίς - πωωω την έσκισα τη λεπτή ειρωνία εδώ πέρα, ε φίλε αναγνώστη; .. πωωω και σπάσιμο 4ου τοίχου, σπέρνει η ομάδα).
Και δεν εννοώ τους βουλευτές ή τους οποιουδήποτε είδους εκλεγμένους αγαπητέ. Για να ξηγιόμαστε. Όχι. Δεν φτάνω τόσο ψηλά. Στα χαμηλά είμαι. Στο επίπεδο "μέλος τοπικής οργάνωσης", άντε το πολύ πολύ "υποψήφιος δημοτικός/νομαρχιακός σύμβουλος με κομματικό συνδυασμό". Εκεί να δεις γέλια. Πως γελούσαμε στις τελευταίες δημοτικές ο άλλος είχε βιογραφικό "γεννήθηκα, μεγάλωσα και έκανα 2 παιδιά" (με προφανή απάντηση εμού, "και γιατί να σε ψηφίσουμε στο δήμο ρε μεγάλε; επειδή κατάφερες να βρεις γκόμενα να σου κάτσει;") ε τέτοια. Ναι αλλά κάτι τέτοιους έβλεπες ξαφνικά 
"στη θέση γενικού γραμματέα του οργανισμού Απόξεσης Λημμάτων από Σωλήνες Αποχέτευσης διορίστηκε ο Αθανάσιος Μπαστουνοβλαχάκογλου του Βλογιοκομμένου και της Ηπατίτιδας"
"Φωτογραφίες απο την ορκομωσία της Ζηνοβίας Φούντα-Κωλαράκη στη θέση της γενικής γραμματέως του υπουργείου παιδείας για Θέματα Που Κανείς Δεν Ασχολείται"
Και γελούσαμε που λες με κάτι τέτοια σούργελα που ξέραμε προσωπικά, γιατί ξέραμε ΠΟΣΟ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ήταν (πολλοί από μας έχουμε προσωπικές ιστορίες από τέτοιους χαμένους φαντάζομαι. Αλλά για ΠΟΛΥ χαμένους μιλάμε). Μετά μας υπενθύμιζαν οι τριγύρω μας ότι αυτός ο χαμένος διορίστηκε φιλώντας κατουρημένες ποδιές εκεί, ή ήταν κολλητός του τάδε και χώθηκε εκεί, ενώ εμείς οι αγνοί και αμόλυντοι έχουμε τρυπήσει τα στομάχια μας από το άγχος για το αν θα έχουμε και αύριο δουλειά. Και εκεί σταματούσαμε να γελάμε και αρχίζαμε τα γαμωσταυρίδια και τις κατάρες.
..
..
Και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα που λέμεεεε.. Επιτέλους άνοιξε λίγο το φυλλοκάρδι μας, γιατί δε μπορεί, 5 χρόνια μας τα καναν τσουρέκια με την αξιοκρατία, τους ημέτερους, τα γαλάζια παιδιά, τα πράσινα παιδιά, τους αποτυχημένους βουλευτές, τους βλαχοδήμαρχους και τέτοια.
ΟΚ δεν άνοιξε το φυλλοκάρδι μας, γιατί μερικοί λοιδωρημένοι μαλάκες από μας, κρατούσαμε ιδιαιτέρως μικρό καλάθι ειδικά όσον αφορούσε τους διορισμούς διαφόρων κολλητών, γιατί είμαστε καχύποπτα κυνικά κοπρόσκυλα χωρίς το κατάλληλο πολιτικό, ιστορικό και κοινωνικό κριτήριο και υπόβαθρο για να ψυχανεμιστούμε το μεγαλείο της παράταξης.
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ, πιστός στις παραδόσεις, άρχισε με το καλημέρα τις ίδιες πίπες με τους προηγούμενους, ενίοτε με τις ίδιες δικαιολογίες-πίπες, αλλά, το καλύτερο, ενίοτε με πολύ πολύ χειρότερες.
Θυμάστε π.χ τότε που ο Πολύδωρας διόρισε την κόρη του ως μετακλητή υπάλληλο στο γραφείο του στη Βουλή;
ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ έγινε. ΕΙΔΙΚΑ στο ιντερνέτι. 
ΔΙΚΑΙΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ
Ναι οκ, δικαίως έγινε της πουτάνας γιατι έχει νεοδημοκράτικες πινακίδες. 
Τώρα που πρόκειται για δικούς μας μετακλητούς υπαλλήλους (ή ο,ποιονδήποτε διορισμό) άρχισαν οι ΠΙΠΕΣ (να με σχωρνάτε Ζάφοντα, αλλά αυτές οι δικαιολογίες είναι ΠΙΠΕΣ)
οτι "ε τι, δε θα βάλεις άτομα που εμπιστεύεσαι σε θέσεις κλειδιά; αμ πώς θα γίνει δουλειά"
Σορι αλλά να μη σκούζατε στην κόρη του Πολύδωρα, να μπορείτε να λέτε αυτή την πίπα τώρα.
(και πληζ, μην το πάμε στα νούμερα, γιατί είμαι σίγουρος οτι τα νούμερα αλλάζουν ανάλογα την πηγή. Οπότε αν δε μπορώ να τα ελέγξω ΕΓΩ δεν πιστεύω ούτε τους απο δω, ούτε τους απο κει. Και πάλι, τι σημαίνει "οι πριν διόρισαν χ εμείς μόνο 4χ/5;" ότι εσύ είσαι καλύτερος; ποσοτικά πάει το βύσμα; Αν και με ενα γρήγορο ψάξιμο, ούτε τα νούμερα τους βοηθάν..)
Αμα θες αξιοκρατία, να τη θες για όλους, όχι για τους άλλους.
Και πάμ παρακάτω.
Αντε να καταπιώ την πίπα με τα "άτομα που εμπιστεύεσαι"
Μετά πάμε και στο 
ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΔΩ ΠΟΙΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ
Και πάνω που καταλαγιάζει η μπόρα με τον ράπερ γραμματέα που διόρισε όλο του το σόι, επειδή είχαν κολλήσει κομματικά ένσημα,
τσουπ σκάει #Καρανίκας.
Εγώ πάντως αν ήμουν μέλος του σύριζα από τους σοβαρούς (μη γελάτε, ξέρω κόσμο που είναι οργανωμένος εκεί μέσα και είναι και σοβαρός και μορφωμένος και του κόβει και διαβασμένος και από όλα. Ναι ρε μαλάκα κολλημένε, μάντεψε, υπάρχουν άνθρωποι έξυπνοι που έχουν διαφορετική ερμηνεία του κόσμου απο εμάς και που αν και διαφωνούμε έχουν τουλάχιστον σε σημεία δίκιο.) θα πήγαινα μέσα στα γραφεία τους και θα τα κανα λαμπόγυαλο. Και θα τους έκραζα, στους έξω. Γιατί τα "κραζόμαστε εσωτερικά για να μη δίνουμε εικόνα διάσπασης στον κόσμο" να τα βάλουν εκεί που δεν πιάνει ήλιος (εκτός αν προσπαθήσεις λίγο).
Να μάθουν επιτέλους τα γαμημένα κομματικά στελέχη όλων των κομμάτων να νοιάζονται περισσότερο ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΞΩ και ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ.
Σκάνε που λες απο τη συριζάρα κάτι φυντάνια που λες δε μπορεί πλάκα μας κάνουν. Αυτός δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, είναι ΟΛΑ μαζί τα στερεότυπα που έχει στο μυαλό του για τους αριστερούς ένας 65άρης κολλητός του Μεϊμαράκη. Είναι πραγματικά και αρχετυπική προσωπικότητα αλλά και αρχετυπική φυσιογνωμία ο άτιμος. Τρελλό τζακ ποτ. Η φάτσα του και οι αττάκες του με ταξίδεψαν νοσταλγικά στα αμφιθέατρα των τελών των 90s τότε που έπεφτε ξύλο με το νόμο Αρσένη και ο Γαβρίλος ο Ηγέτης του Κινήματος έσκουζε με ντουντούκα "Κάτσε Καλά Γεράσιμε". Μια που το φερε η κουβέντα φίλε και αγαπητέ αναγνώστη αν ήσουν από αυτούς που ακολουθούσαν τυφλά το Γαβρίλο και τους άλλους Γαβρίλους, ψάξε το όνομά του να δεις με ποια κυβέρνηση διορίστηκε στο δημόσιο, κατευθείαν μόλις πήρε το πτυχίο του και τι τμηματάρχαρος είναι τώρα. Εσύ κάτσε γύρνα μπιφτέκια στο γυράδικο για 340. Βόδι. Ετσι που λες ο #Καρανίκας (ναι μόνο με χάσταγκ). Μπλαστ φρομ δε παστ. Παλεστίνα, μαυροκόκκινη μπογιά σε καφέ χαρτόνι, άφιλτρο στριφτό, άμστελ ζεστή ή χύμα τσίπουρο-φονιάς και αμπελομαλακία του κερατά, διανθισμένη με εμπορικά τσιτάτα για ρουφχιάνους κλπ. ΔΕ φταίω εγώ που τα βγάζει όλα αυτά, δεν κάνω καρικατούρα τώρα, τέτοια μορφή είναι. Με εξτρα μπόνους τις "πιτυχημένες" τρολλιές για Μενεγάκη. (Δε μπορώ να τα πάρω σοβαρά αυτά με τη Μενεγάκη. Θεωρώ πως νόμιζε οτι τρόλλαρε το ξανθό σαντρέ είδωλο του σάπιου καπιταλισμού). Μαλάκα το βιογραφικό του είναι λες και το γραψε ο Στάνισλαβ Λεμ σατυρίζοντας το Κόμμα. (ΟΚ έκανε πιο έξυπνη σάτιρα στο κομμα ο Λεμ, διαβάστε τα ημερολόγια των άστρων να δείτε). Ο τύπος δηλώνει εκπαιδευτικός ανορθόγραφα. Είναι ιδέα δεν είναι άνθρωπος.
Με μοναδικό προσόν "εγώ ήμουν στο κόμμα χρόνια" σκάνε κάτι αλεξίπτωτα που κάνουν τους παλαίμαχους καριερίστες του δημοσίου δαπίτες να δακρύζουν με νοσταλγία και να λένε κρυφά "well played bro, well played".
Η μαλακία δεν είναι ότι διορίζονται τέτοιοι. Κανείς εχέφρων άνθρωπος δε θα πίστευε ποτέ ότι μια τέτοια πρακτική θα σταματούσε εν μια νυκτί. Δε γίνεται ξαφνικά να κόψεις από τον κόσμο νοοτροπία -ίσως- αιώνα και βάλε.  Ναι ΟΥΤΕ από το δικό σου κόσμο.
Η μαλακία είναι ότι τούτοι δω, δεν καταλαβαίνουν ότι είναι μαλακία. (για τους δικούς τους)
Γιατί έχουν τη νοοτροπία που υπαγορεύει ότι -τουλάχιστον για κάποιες θέσεις- προσόντα για κάτι δεν είναι ούτε οι σπουδές, ούτε τα πτυχία, ούτε η προϋπηρεσία, ούτε καν η καλλιέργεια, το "επίπεδο" που λέμε, ούτε τίποτα. Προσόντα είναι αποκλειστικά και μόνο το "ήσουν μαζί μας". Ναι ναι ξέρω, ακριβώς έτσι στο ίδιο θέμα ήταν και οι προηγούμενοι, αλλά άντε εξήγησέ το τώρα αυτό εύκολα.
Σούμα: Θέσεις (μετακλητών ή όχι, στα παπάρια μου) δεν είναι τρόπαια για γνωστούς και φίλους που μας στήριξαν. Όπως δεν πάς στον πατέρα σου που είναι ράφτης να σου κάνει απονεύρωση στο φρονιμίτη επειδή είναι ο μπαμπάκας και σε αγαπάει και τον εμπιστεύεσαι, έτσι δε βάζεις σε μια θέση γιατρού έναν βιβλιοπώλη επειδή σε στήριξε, ούτε σε θέση συμβούλου του κράτους έναν παλαμακιστή, αφισοκολλητή αμπελοφιλόσοφο καφενείου.
Ούτε μετά από αυτόν το μπαμπά, το θείο του, τη μάνα του, τη γιαγιά του, τον αδερφό του, τη γκόμενα του αδερφού του, τον άλλο γκόμενο της γκόμενας του αδερφού του κλπ με δικαιολογία "Είχα διαβάσει Μαρξ μικρός και πήγαινα σε καταλήψεις". 
Γιατί μέχρι και η Μις Κολλαγόνο διάβασε Μαρξ μικρή. (Μη γελάς, τα ίδια μυαλά έχουν, απλά εκείνη απέρριψε, ο άλλος πίστεψε. Και μη μου πεις "ναι αλλά ο Μαρξ είναι ο σωστός", σαν τον ιταλό στη διαφήμιση με το καραβάκι και το δέντρο).

Οπότε φίλε ούγκανε, ελπίδα έχεις. Πήγαινε γράψου σε κανα κόμα και άραξε εκεί. Δεν έχει σημασία ιδιαίτερη σε ποιο. Νταξ μην πας και στο κόμμα βαρελοφρόνων ιδιοκτητών οικοπέδων στη Λούτσα,πήγαινε σε κανα πιο μεγάλο. Κάτσε, γράψου, χτύπα τα παλαμάκια σου, κόλλα την αφισούλα σου, πήγαινε στις εκλογές γύρα στα εκλογικά τμήματα με την κονκάρδα σου στο πέτο να το παίζεις αντιπρόσωπος, κάτσε κει και ξύσε τις αρχιδάρες σου στις τοπικές οργανώσεις και άσε τους μαλάκες να σπουδάζουν, να μορφώνονται και να προσπαθούν. Ο αγώνας για το κόμμα είναι υπέρτατος όλων. 
Και μην ανησυχείς, ακόμα και μέσα στο κόμμα σου, έναντι των αξιόλογων, έχεις προτεραιότητα.
Είσαι πιο χρήσιμος. Φανατίζεσαι πιο εύκολα, καθοδηγείσαι πιο εύκολα, είσαι πιο πιστός, είσαι πιο αρριβίστας και άμα το μιλάς και λίγο, θα περάσουμε ζάχαρη μαζί.
Και θα ανταμειφθείς. Όταν έρθουμε στα πράγματα. Γιατί θα έρθουμε.