Showing posts with label παρτυ. Show all posts
Showing posts with label παρτυ. Show all posts

Tuesday, June 05, 2007

Τέρτι γήαρ

Να πω την αλήθεια, δεν αισθάνομαι και ιδιαίτερα διαφορετικά. Χειρότερα τα περίμενα πρίν κάποια χρόνια. Βασικά, στα 30 με είχα σκεφτεί περίπου σε αναπηρική καρέκλα, με κουβερτούλα μάλλινη στα πόδια, τρεμάμενο σαγώνι με σαλάκι και σούπερ σέξυ νοσοκόμα να σκύβει για ΄να βάλει τον καθετήρα.
Αλλά τελικά ζεί ο πούστης ο τουρίστας. (Ρωτήστε το Ζάφοντ για αυτό το σκηνικό). Είμαι υγιής (σχεδόν), ολόκληρος, αρτιμελής, επιμελής και ευθυτενής. Και κυρίως, καρδιά-πνευμόνια-τσουτσού, δουλεύουν ακόμα μια χαρά, οπότε και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Χοληστερίνη έχω 170, αιματοκρίτη 52 και το ουρικό οξύ είναι φυσιολογικότατο. Επίσης έχουν πέσει τρελλά και οι τρανσαμινάσες. Οπότε πάει και η κίρρωση, τη γλυτώσαμε. Η τεστοστερόνη είναι ελαφρώς ανεβασμένη αλλά δε φταίω εγώ για αυτό. Είναι που.. τέλος πάντων.
Το κακό με τα 30, είναι ότι κάθεσαι μερικές φάσεις και αναπολείς τραγικές στυλιστικά εποχές όπως τα 80ς που ήσουν παιδί. Είναι ελαφρώς γελοίο να κάθεσαι και να σκέφτεσαι με χαζό χαμόγελο μια εποχή που ήταν της μόδας η βάτα-τριώροφο στο σακάκι, το ξασμένο μαλλί αφάνα, η φράντζα, η Πίτσα Παπαδοπούλου και η Ρόδα τσάντα και κοπάνα που πρωταγωνιστούσε ο ξάδερφος ο Ντούζος. Επίσης αναπολείς άλλες τραγικές εποχές που φόραγες αρβύλα Μάρτενς ή Βέρμαχτ, φανελλένιο καρώ πουκάμισο και είχες ακμή από το πρόσωπο μέχρι τις πατούσες. Αυτές τις αρβύλες ρε διάολε ήθελα να ήξερα ποιός τις έκανε μόδα, ποιος τις προώθησε και για ποιόν ακριβώς λόγο τις φοράγαμε σα μουρλά. Και δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε καλά καλά. Σα μπαταρισμένα καϊκια πηγαίναμε. Αλλά η μαγκιά μαγκιά. Για να μην πω για τα "φλαϊ" μπουφάν με τη γούνα γύρω γύρω (Σήμα κατατεθέν του έλληνα κάγκουρα το 1992. Παπί άστρεα φτιαγμένο, πράσινο μπουφάν με γούνα και μαλλί με τσουλούφια.)
Τώρα μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε (σιγά ρε πρόσεχε μη μουχλιάσεις κιόλας) και ντυνομαστε σαν κύριοι, φερόμαστε σαν κύριοι και να μην πω τι άλλο κάνουμε σαν κύριοι, γιατί θα είναι ψέμματα.
Το Σάββατο δε έγινε ένας μικρός σεισμός. Χεστήκαμε στο γέλιο, φάγαμε ένα επικών διαστάσεων μπούτι γουρουνιού (ήταν τόσο μεγάλο που αναρωτιόμασταν αν ήταν όντως γουρούνι και όχι κάποιο από τα ξώγαμα του Γκοτζίλα), ήπιαμε κάτι απίστευτα κρασιά και ως έξτρα μπόνους είχαμε και ένα μπουκάλι ρακί σπιτικό, κατευθείαν από Ηράκλειο. Οι καλεσμένοι έδωσαν ρέστα ευθυμίας και ένας συγκεκριμένος έκανε και την νύμφη μου ρόμπα. Προσέξτε, νύμφη, όχι νύφη. Ο πούστης είχε πάρει την κιθάρα και τραγούδαγε στιχάκια που απευθυνόντουσαν στους γονέους μου και καλά εκ μέρους της. Του στυλ "Κοιτάχτε πατερούλη σας έφτιαξα καφέ/ με περισσό το γάλα κάνω εγω φραπέ", "κοιτάχτε μητερούλα τα έπλυνα τα πιάτα/πότισα και το φίκο στη πήλινη τη γλάστρα". Μετά μου χωσε και εμένα τα εξ αμάξης γιατί για κάποιο λόγο έχω αρχίσει και μιλάω σαν άνθρωπος στην κακομοίρα που με ανέχεται, με είχαν πιάσει οι γλύκες. Μέχρι που αντί κάποια φάση να πω "πατέρα", είπα "μμπαμπά". Τι το θελα.. "Αντί για πάρτα μωρή άρρωστη λέει τώρα λάβε ταύτα μωρή νοσούσα, 'μμπαμπά' και 'μητερούλα'" κλπ κλπ..
Ο Ζάφοντ επίσης έδωσε ένα μικρό ρεσιτάλ χαζομάρας αλλά λόγω κούρασης ευτυχώς δε δούλεψε πολύ τη νοσούσα που γέλαγε ευγενικά και ασυστόλως. Πραγματικός διάλογος μεταξύ Ζάφοντ και πατέρα μου:
"Γεράσιμε τί πίνεις;"
"Ό,τι προλαβαίνω κύριε Γιάννη"
Και έλεγε την πάσα αλήθεια.
Επίσης υπάρχει ένα γελοίο σκηνικό με πρωταγωνιστή το Ζάφοντ, ένα γκρί μποξεράκι, ένα κιγκλίδωμα και ένα αντίτυπο του Τζουράσσικ Πάρκ, αλλά δε θα το αποκαλύψω. (Η φωτογραφία είναι τραγική αλλά δεν μπορώ να τη δημοσιεύσω γιατί μου απαγορεύει να δημοσιοποιήσω τη φάτσα του)
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά περάσαμε, καλά τραγουδήσαμε, άντε και καλή ψυχή. Να σας ζήσω. Ο Θεός να σας κόβει μέρες και να μου δίνει χρόνια.
Και ευχαριστώ για τις ευχές σας ρε. Με συγκινήσατε
Υ.Γ : Μαιλ και μπλογκ δεν τα τσεκάρω και πολύ συχνά τώρα τελευταία. Αγάπησα. :Ρ Κάνω και κάτι σκοπιές...